Το ποδήλατο

      

Loui Jover, love ride

   
“Θα σε ξαναδώ;;;”

    

Σε κοίταξα στα μάτια και γέλασα…

   

“Εννοείται”, αποκρίθηκα.

    

Με φίλησες, καβάλησες το ποδήλατο και χάθηκες μες στα στενά του Γκύζη…

    

Έμεινα γελαστή και γελασμένη… Νόμιζα ότι η εξέλιξη των πραγμάτων ήταν στα χέρια μου… Είχα ξεχάσει όμως ότι οι άνθρωποι λένε ψέματα… Πίστευα ότι ήσουν διαφορετικός…

    

Γαμώ την ειμαρμένη μου… Γαμώ…

     

Μια ζωή μαλάκας…

     

Η μέλισσα της Σαχάρας

   

Φταίει το φεγγάρι

    

O, swear not by the moon, the inconstant moon,

That monthly changes in her circled orb,

Lest that thy love prove likewise variable.

   

– Juliet

  

    

— Η ΑΡΧΗ —

«Μία ευχή κάνω μονάχα προτού κοιμηθώ

Αυτό το φεγγάρι που κοιτάς και κοιτώ

Να γίνει κάποτε η διαφανής λευκή κουρτίνα

Που θα τραβήξω και θα σε δω

Με φόντο το ολόμαυρο στερέωμα στον ουρανό

Γιατί... ακόμη εκκρεμεί εκείνο το “σε αγαπώ”»

(Αναφωνεί ο Ρωμαίος μία νύχτα και από τότε κάθε νύχτα
σε κάποια χώρα πολύ πιο μακριά από εδώ.)

— Η ΜΕΣΗ —

Έκτοτε μεσολάβησαν μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα

Η Ιουλιέτα ερωτεύτηκε· πάλι όχι τον Ρωμαίο

Ο πρωινός καφές τού χειμώνα κρύωσε πριν προλάβει

Να τελειώσει τις πρώτες του γουλιές κάποιος από τους δυο

Η συνάντησή τους δεν έγινε ούτε κάποιο χειμωνιάτικο πρωινό

Ούτε ένα απόβραδο καλοκαιρινό· αφού εκείνη

Τυλιγμένη πάντα σε βαριά υφάσματα εξακολουθούσε να κοιτά

Αμίλητη έξω από το παράθυρο· ενώ εκείνος

Περνούσε συχνά με το ΚΤΕΛ κάτω από το μπαλκόνι της

(Ο Σαίξπηρ περιμένει πάντα ανοιχτός να διαβαστεί στο γραφείο.
Η μουσική των Godspeed You! Black Emperor παίζει ακόμη δυνατά στο ηχείο.
Ενώ το ποίημα αυτό είναι προϊόν σοβαρής λογοκλοπής.)

— ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ —

Ώσπου ο Ρωμαίος κάποια μέρα έκλεισε τα μάτια του μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή

Περιμένοντας να ονειρευτεί ότι πετά· ενώ η Ιουλιέτα βγήκε στο μπαλκόνι μόνη

Προσπέρασε τα κάγκελα και πήγε να συναντήσει το κενό

(Φταίει το φεγγάρι.)

— ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ —

Στο δωμάτιο τής Ιουλιέτας υπήρχε ένα σημείωμα που έγραφε:

«Θέλω απόψε να κοιμηθώ και να ξυπνήσω στην επόμενη ζωή μου

Γιατί η μεγαλύτερη απόσταση που χωρίζει δύο ανθρώπους είναι ο χρόνος»

(Δεν θυμάται ποιος το έγραψε και πού το βρήκε...
Δεν πρόκειται να θυμηθεί ποτέ.)

Μ.Μ.

    

Το κοτσύφι πρέπει να πετάει./ XIII

    

    

Ήταν σούρουπο όλο το απόγευμα.

Χιόνιζε.

Και θα χιόνιζε.

Το κοτσύφι κάθισε
Στα κλαδιά του κέδρου.

    

– WALLACE STEVENS

    

"ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ ΤΡΟΠΟΙ
ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΕΝΑ ΚΟΤΣΥΦΙ"

    

 

      

Διπολική διαταραχή

    

Two Lovers

    

Ελκυόμαστε από αυτό που δεν θέλουμε και
μας ελκύει αυτό που δεν μπορούμε να έχουμε.
      

M.M.

    

Το αθέατο λιμάνι

   

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.

    

Outside the Unseen Harbor, Dennis Smith

   
Δεν έχω καμία πυξίδα
Και δεν μπορώ να διαβάσω
Τη μοίρα μου στα αστέρια
   
Τα κύματα είναι κρύα
Το νερό είναι σκοτεινό
Και δεν μπορώ να βρω
Τον δρόμο για το σπίτι
     
Αλλά υπάρχει παρηγοριά
Κάπου πέρα
Όπου ο ουρανός
Φιλά τον ωκεανό
(Αντίο)
      
Υπάρχει παρηγοριά
Στο αλάτι στη
Γλώσσα μου και
Στον αέρα στο δέρμα μου
     
Όταν η νύχτα είναι πιο μαύρη
Απλά θυμήσου
Το χρώμα της ημέρας
Και θυμήσου ποιος
Άνοιξε τα μάτια σου
Για να το δεις
     
Και πάντα θα
Βρίσκεις τη δύναμη να
Συνεχίζεις το φθάσιμον
(Εκεί είν' ο προορισμός σου)
    

Ποίηση: Nick Wong

Απόδοση (ελεύθερη):
Μπλακ Μπερντ

    

Οι τρεις εποχές των ματιών της

   

Η μέρα ήταν μουντή

Όμως

Εσύ την ομόρφυνες

Μόνο και μόνο

Επειδή σε είδα

Να λάμπεις

Σε αντίθεση

Με το παράθυρο

Στο φόντο

  

Η δική του ομορφιά

Ήταν μελαγχολική,

Τοπίο φθινοπώρου

  

Η δική σου ομορφιά

Είναι πάντα άνοιξη

Και θάλασσα γαλανή

    

Γαλήνη καλοκαιρινή

Η θέα των ματιών σου

    

Τώρα θα κατάλαβες,

Λοιπόν,

Ότι τρεις ώρες

Μαζί σου

Ισοδυναμούν

Με το αγνάντεμα

Μιας καταγάλανης

Ζωηρής

Θάλασσας

    

Φθινόπωρο και

Καλοκαίρι και

Άνοιξη μαζί –

Χάρμα οφθαλμών!

   

Όσο για τον χειμώνα

Καθόλου

Δεν σου μοιάζει

    

Πλέον,

Ξέρεις

Το γιατί

     

Μ.Μ.

 

Loui Jover, Blue Life

    

Οι υγρές ψυχές

    
Οι υγρές ψυχές στον έρωτά μας
βγαίνουν από τα σώματα,
αιωρούνται από πάνω μας,
όπως είμαστε ξαπλωμένοι
και χορεύουμε αγκαλιαστά,
και λίγο πριν τελειώσουμε
χαμένοι ο ένας μέσα στον άλλο
έρχονται και μας αγκαλιάζουν
για να αναρωτηθούμε ύστερα
από πού προέκυψε όλος αυτός ο ιδρώς.
   

Μ.Μ.

   

Eros and Psyche,
Tanya Torres

   

Λίγο πριν πέσει η νύχτα

Ένα πρώτο σημάδι ότι αρχίζεις να καταλαβαίνεις, είναι η επιθυμία να πεθάνεις.

    

– FRANZ KAFKA

    

    
Το να σε μι σώ·
α πό δει ξη πως
κά πο τε α γά πη σα.
    
Τα φύλ λα σου που πέ φτουν·
α πό δει ξη πως
άν θη έ δι νες.
    

Μ.Μ.

     

Υ.Γ. Τι φως εκπέμπει ένα τριαντάφυλλο λίγο πριν πέσει η νύχτα;

   

Black Rose

Στον Κώστα
για την αρχή
και στον Ηλία
για την αρχή τού τέλους

    

    

Τα μαύ ρα ρό δα
δεν φυ τρώ νουν πια
στο Δι δυ μό τει χο· μπλουζ.

    

Μ.Μ.

    

Το κοτσύφι πρέπει να πετάει./ XII

     

    

Το ποτάμι κινείται.
Το κοτσύφι πρέπει να πετάει.

     

– WALLACE STEVENS

    

"ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ ΤΡΟΠΟΙ
ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΕΝΑ ΚΟΤΣΥΦΙ"

    

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...]

   

Το χέρι σου στο δικό μου

    

17 ΜΗΝΕΣ

    

    

Σε κάθε άνθρωπο αντιστοιχεί ένα αστέρι στον ουρανό που είναι η συμπαντική ψυχή του. Στη δική μας περίπτωση, νιώθω πως μάλλον κοιτάμε στο ίδιο σημείο στον ουρανό μετά από κάθε επίγεια ερωτική μας πτήση. Να είναι τυχαίο; Καληνύχτα, ψυχικό ερωτικό μου ταίρι! Σε αγαπώ από εδώ μέχρι το υπέροχο φωτεινό μας αστέρι.

    

– ΓΡΑΜΜΑ ΕΝΟΣ ΠΡΩΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΓΟ ΕΒΡΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

       

Η εποχή που ο δράκοντας ξύπνησε

    
Κρατώ ένα ξερόφυλλο στο χέρι
πιστεύοντας —ο τρελός!— ότι μπορεί να ξυπνήσει
από τον ύπνο του οποτεδήποτε.
   
Όπως η έρημος κάποτε θάλασσα
η βροχή πάντα σύννεφο και
τα φλεγόμενα άστρα μάλλον οργισμένοι δράκοντες ήταν.
   

M.M.

   

Dragon Spirit | Freeminds

  

18 χρόνια μετά

   

  
- Οι αγάπες, οι πρώτες, οι μεγάλες δεν ξεχνιούνται ποτέ, λένε.
   
- Ναι, όταν το αξίζουν.
  

Μ.Μ.

  

Το δάκρυ ενός τρελού

    

 

Καθώς περνούσα από την πόλη σου και την εξερευνούσα σπιθαμή προς σπιθαμή το πιο ωραίο ποίημα που θα μπορούσα να είχα γράψει πέρασε μπροστά από τα μάτια μου κι όμως δεν το έγραψα. Ταξιδευτής θριαμβευτής μα συνάμα ηττημένος προσπαθούσα να σε διακρίνω μέσα σε μαγαζιά σε δρόμους σε σοκάκια τίποτα όμως εσύ πουθενά κι εγώ ήρθα είδα και πέρασα όλα τα είδα όλα τα ένιωσα λυπήθηκα σχίστηκα για άλλη μια φορά μέσα μου με τα παλιά γνωστά ξυράφια μένοντας με την ίδια παιδιάστικη απορία πώς γίνεται να έχεις σφηνωθεί βαθιά μέσα στο μυαλό μου χρόνια τώρα κι αυτό το ζινγκ-ζανγκ όπως το πέρασμα από την πόλη σου ποτέ να μην τελειώνει. Ο Θεός είναι ένας μαύρος αυτοκράτορας που μας οδηγεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο φως πέρα από την άβυσσο κι εμείς τυφλοί προσπερνάμε ο ένας τον άλλον. Και τί δεν θα έδινα για να σου αρέσει ο τρόπος που μιλώ δεν με ξέρεις όμως ούτε εγώ σε ξέρω κι οι εποχές περνάνε από το τίποτα στο τίποτα με λίγο από κάτι. Αντίο. Ετοιμάζομαι να εκραγώ. Βράδιασε. Πάω να κλάψω. Το τραγούδι τελειώνει. Και ποιος ξέρει: μπορεί να μην σου άρεσε ο τρόπος που μιλώ ίσως όμως βρεις ελκυστικό το δάκρυ ενός τρελού.

  

Μ.Μ.

 

ΥΓ. Τελικά αντί για εκείνο το ωραίο ποίημα έγραψα ό,τι χειρότερο θα μπορούσα να είχα γράψει κι υπεύθυνη για αυτό είσαι εσύ και μόνο εσύ.

   

ΥΠΟΜΟΝΗ

    
Μια γη
η υπομονή μου
περικυκλωμένη από
παλίρροιες.
    

Μ.Μ.

  

   

2 ώρες και 41 λεπτά από την καθημερινότητά σας

    

Έχουν περάσει ήδη αρκετά χρόνια από το έτος που δημιουργήθηκε και διαδόθηκε. Τότε πίστευα ότι άξιζε τον κόπο ορισμένων ανθρώπων να μεταφραστεί και να διαδοθεί. Τώρα το πιστεύω ακόμη πιο πολύ. Αν θέλετε, αφιερώστε 2 ώρες και 41 λεπτά από τον χρόνο σας για να το παρακολουθήσετε. Μην σας βάζει σε σκέψεις η διάρκειά του. Είναι δομημένο σε 4 διακριτές ενότητες ώστε να το δείτε αποσπασματικά, αν δεν αντέχετε μονομιάς. Σας (ξανά) παρουσιάζω, λοιπόν, το 

    

Zeitgeist: Moving Forward

    

με ελληνικούς υπότιτλους.

    

Ένα ντοκιμαντέρ για τα προβλήματα τού σήμερα και μια (πιθανή) λύση.

 

   

Το κοτσύφι πρέπει να πετάει./ XI

  

Διέσχισε το Κονέτικατ
Σε γυάλινη άμαξα.
Για μια στιγμή, φόβος τον διαπέρασε,
Όταν μπέρδεψε
Τη σκιά του οχήματός του
Με κοτσύφια.

    

– WALLACE STEVENS

    

"ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ ΤΡΟΠΟΙ
ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΕΝΑ ΚΟΤΣΥΦΙ"

    

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...]

    

Πρωτομαγιά στον στρατό

  
- Μήπως τελικά η θητεία στον στρατό με προετοιμάζει για τον πραγματικό στρατό;
   
- Κρύβε λόγια.
   

M.M.

   

VIC

    

ΛΟΓΟΙ ΣΙΩΠΗΣ

    
Τη σιωπή
τού άλλου
να τη σέβεσαι.
    
Έχει
λόγους
σιωπής.
    

M.Μ.

    

   

Το κοτσύφι πρέπει να πετάει./ X

    

Στη θέα κοτσυφιών
Που πετούν μέσα σε πράσινο φως,
Ακόμη και οι μαστροποί της ευφωνίας
Θα κραύγαζαν οξύφωνα.

    

– WALLACE STEVENS

    

"ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ ΤΡΟΠΟΙ
ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΕΝΑ ΚΟΤΣΥΦΙ"

    

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...]

   

Δεκατρία

   

Η χαρά της καταστροφής είναι ταυτόχρονα χαρά δημιουργική.

    

ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ

   

Loui Jover, the poets wife

 
Ποτέ
Μη συγχωρέσεις
Εκείνους που
Θέλησες να τους δώσεις
Ένα χαμόγελο
Και σου επέστρεψαν
Λύπη
Και ξανά
Λύπη
Και ξανά
Λύπη.

Αφιερωμένο,
Λοιπόν,
(Αυτό το τραγούδι;)
Σε όλους εκείνους
Που εύχομαι
Για δεκατρείς ζωές
Να μην τους ξανασυναντήσω.

Όχι τίποτ' άλλο
Μα είναι που τα χαμόγελα
Έχουν γίνει δυσεύρετα
Στις μέρες μας
Κι είναι πραγματικά
Κρίμα
Να χαραμίζονται
Σε έρεβη
Ναρκωμένων
Μασκών
Που θέλουν τα πάντα
Εκπροσωπώντας το τίποτα

ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ
ΣΤΗΝ ΑΤΑΞΙΑ
ΑΙΔΟΙΩΝ
ΑΓΑΠΟΚΤΟΝΩΝ!
   

Μ.Μ.