Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Δεκατρία

   
Η χαρά της καταστροφής είναι ταυτόχρονα χαρά δημιουργική.
    
ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ
   
Loui Jover, the poets wife
 
Ποτέ
Μη συγχωρέσεις
Εκείνους που
Θέλησες να τους δώσεις
Ένα χαμόγελο
Και σου επέστρεψαν
Λύπη
Και ξανά
Λύπη
Και ξανά
Λύπη.

Αφιερωμένο,
Λοιπόν,
(Αυτό το τραγούδι;)
Σε όλους εκείνους
Που εύχομαι
Για δεκατρείς ζωές
Να μην τους ξανασυναντήσω.

Όχι τίποτ' άλλο
Μα είναι που τα χαμόγελα
Έχουν γίνει δυσεύρετα
Στις μέρες μας
Κι είναι πραγματικά
Κρίμα
Να χαραμίζονται
Σε έρεβη
Ναρκωμένων
Μασκών
Που θέλουν τα πάντα
Εκπροσωπώντας το τίποτα

ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ
ΣΤΗΝ ΑΤΑΞΙΑ
ΑΙΔΟΙΩΝ
ΑΓΑΠΟΚΤΟΝΩΝ!

   
Μ.Μ.
    

2 σχόλια:

  1. Μην σταματάς να χτίζεις και να γκρεμίζεις και μετά να ξαναχτίζεις και να ξαναγκρεμίζεις τα πάντα, μέχρι να φτιάξεις αυτό που πραγματικά σου ταιριάζει. Εκεί όπου θα φωλιάσει ο Μπλακ Μπερντ, ήρεμος πια και χαμογελαστός. Υπέροχο, τόσο αυτό που έγραψες, όσο και το τραγούδι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή