ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ
Loui Jover, the poets wife |
Ποτέ
Μη συγχωρέσεις
Εκείνους που
Θέλησες να τους δώσεις
Ένα χαμόγελο
Και σου επέστρεψαν
Λύπη
Και ξανά
Λύπη
Και ξανά
Λύπη.
Αφιερωμένο,
Λοιπόν,
(Αυτό το τραγούδι;)
Σε όλους εκείνους
Που εύχομαι
Για δεκατρείς ζωές
Να μην τους ξανασυναντήσω.
Όχι τίποτ' άλλο
Μα είναι που τα χαμόγελα
Έχουν γίνει δυσεύρετα
Στις μέρες μας
Κι είναι πραγματικά
Κρίμα
Να χαραμίζονται
Σε έρεβη
Ναρκωμένων
Μασκών
Που θέλουν τα πάντα
Εκπροσωπώντας το τίποτα
ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ
ΣΤΗΝ ΑΤΑΞΙΑ
ΑΙΔΟΙΩΝ
ΑΓΑΠΟΚΤΟΝΩΝ!
Μ.Μ.
Μην σταματάς να χτίζεις και να γκρεμίζεις και μετά να ξαναχτίζεις και να ξαναγκρεμίζεις τα πάντα, μέχρι να φτιάξεις αυτό που πραγματικά σου ταιριάζει. Εκεί όπου θα φωλιάσει ο Μπλακ Μπερντ, ήρεμος πια και χαμογελαστός. Υπέροχο, τόσο αυτό που έγραψες, όσο και το τραγούδι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν σταματώ, ΕΡΑ ΣΥΜΒΛΗ. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο.
Διαγραφή