ΈΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΌΝΙΑ ΤΟΥ DELETE

     

     

I. Μου λείπεις, και δεν είναι ότι μου λείπει το πρόσωπό σου, τα χέρια σου, ή τα χείλη σου. Θα μπορούσα να αντέξω, παρόλο που θα μου έλειπαν όλα αυτά· μόνο που απλώς η παρουσία σου πάντα μου θύμιζε τη ζεστασιά του σπιτιού, και ορκίζομαι ότι το έχασα αυτό όταν έφυγες. Δεν ξέρεις· ποτέ δεν έχω νιώσει τόσο ξένο το ίδιο μου το σπίτι, τόσο μόνη μέσα σε αυτό. Κανένα χρηματικό ποσό, καμία περιουσία, δεν μπορεί να συγκριθεί με σένα. Αχ, να ήξερες· αλλά...

    

*Διαγραφή*

     

II. Ξέρεις, οι άνθρωποι πάντα στέλνουν ένα μήνυμα στον αγαπημένο τους το πρωί. Γι' αυτό, φαντάζομαι ότι είναι περίεργο που σου γράφω στη μέση της ημέρας· μεθυσμένη, ώρα τρεις το απόγευμα. Μη με κρίνεις, αλλά ορκίζομαι πως αυτό το ουίσκι έχει τη γεύση σου και αυτό το άδειο μπουκάλι είναι σαν την αγάπη μας. Το έχω πιεί σχεδόν όλο και δεν μένει τίποτα άλλο να κάνω παρά να το πετάξω στα μούτρα σου. Άνοιξε τα χέρια σου, άνοιξε την καρδιά σου. Σε παρακαλώ... Μη με αφήνεις τώρα, γιατί...

    

*Διαγραφή*

    

III. Σε μισώ, μισώ τα πάντα για σένα. Δεν μπορώ να σε αντέξω άλλο, αλλά σ' αγαπώ, και δεν μπορώ να αναπνεύσω, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, απάντησέ μου, δεν μπορώ...

    

*Διαγραφή*

    

IV. Έχουν περάσει σχεδόν δύο εβδομάδες και αυτές οι 336 ώρες και 14 λεπτά ήταν κόλαση. Κάποτε λαμπύριζες σαν ένα κομμάτι του ουρανού, αλλά έχεις φύγει και έχω πιάσει πάτο. Και έχω προσπαθήσει να είμαι ποιητική, αλλά η ποίηση δεν θα σε φέρει πίσω σε μένα. Έχω εξαντλήσει κάθε απόθεμα καρδιάς και δεν βοηθά. Τι μπορώ, λοιπόν, να κάνω τώρα· τι μπορώ να κάνω χωρίς...

    

*Διαγραφή*

     

V. Γεια σου, πώς είσαι;

     

*Διαβάστηκε 4:03 μ.μ.*

    

ΤΈΣΣΕΡΑ ΓΡΑΠΤΆ ΜΗΝΎΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΣΤΕΙΛΕ ΠΟΤΈ

    

Οι φίλοι μου

    

     
Για κάθε αναπάντητη,
που ισούται με προσβολή,
πρόσκληση για συνάντηση
μια μακροχρόνια φιλία
αυτοκτονεί.
    

Μ.Μ.

   

Δεν έζησα όλα όσα ήθελα να ζήσω μαζί σου

    

    

Ήθελα να πάω βόλτες μαζί σου. Να ανέβουμε στο μηχανάκι σου και να γυρίσουμε κάθε σπιθαμή του νησιού με αυτό. Να πάω σε μέρη που πηγαίνω καθημερινά και σε μέρη που δεν έχω πάει ποτέ μου για να υπάρχεις μόνο εσύ στο μυαλό μου σαν ανάμνηση όποτε τα ξαναεπισκέπτομαι.

   

Ήθελα να πάμε για καφέδες, πολλούς καφέδες. Για να σε κοιτάζω καθώς παίζεις με το καλαμάκι στο στόμα σου. Για να σε χαζεύω να ανάβεις το τσιγάρο σου, καθώς η ρυτίδα ανάμεσα στα φρύδια σου γίνεται πιο έντονη επειδή είσαι σκεπτικός.

Ήθελα να πάμε έξω για μπύρες. Και για ποτό. Και να κουνηθούν τα σώματα μας σαν ένα στον ρυθμό της μουσικής, κάτι που ξέρω ότι σε ερεθίζει.

   

Ήθελα να πάμε πολλές φορές στην παραλία ξημερώματα. Να καθόμαστε στην ξαπλώστρα ακριβώς εκεί που σκάει το κύμα και να φιλιόμαστε και να βλέπουμε το ήλιο να ανατέλλει. Να κοιτάζω τα μάτια σου και να μην μπορώ να σε καταλάβω, γιατί ποτέ κανείς δεν θα μπορέσει να σε καταλάβει. Αλλά από την άλλη να καταλαβαίνω, γιατί κανείς δεν σε ξέρει όπως σε ξέρω εγώ. Να με κοιτάς με αυτά τα σκούρα κάστανα μάτια και ας έχει φύγει πια η λάμψη από μέσα τους. Να με κοιτάς με αυτά τα μάτια για να νιώθω ότι έχω ένα λόγο να υπάρχω σε αυτόν τον κόσμο, να τα κάνω να λάμψουν ξανά.

Ήθελα να κοιμηθώ πολλές φορές μαζί σου. Να με αγγίζεις μέχρι τα πόδια μου να αρχίσουν να τρέμουν από την επιθυμία. Να μπεις μέσα μου και να με γεμίσεις. Να ιδρώσουμε μαζί. Να μην μπορώ να εμποδίσω την ηδονική κραυγή μου καθώς με τελειώνεις, καθώς φωνάζεις το όνομά μου και τεντώνεσαι και πέφτεις πάνω μου και βαριανασαίνεις μέχρι η καρδιά σου να βρει τους φυσιολογικούς της ρυθμούς. Να με πάρεις αγκαλιά, τα δάχτυλα μου να κινηθούν αργά σε κάθε εκατοστό της πλάτης σου. Να μου φιλήσεις τα μάτια και να χαϊδέψεις το μάγουλό μου με τον αντίχειρα σου. Να μας πάρει ο ύπνος έτσι, γυμνούς και ευάλωτους. Έχοντας τα πάντα και έχοντας τίποτα.

Ναι, τα έζησα αυτά μαζί σου. Αλλά η μια φορά δεν αρκεί. Ορισμένες φορές αναρωτιέμαι αν θα μου αρκούσαν ακόμη και χίλιες δύο τέτοιες στιγμές. Μάλλον όχι...

Υποθέτω όσο και να σε ζήσω, πάντα απωθημένο θα παραμένεις. Ποτέ τίποτα δεν θα είναι αρκετό για εμένα. Δεν θα είναι, γιατί δεν έχω ζωή χωρίς εσένα.

    

Αναδημοσίευση από My Self-Destruction Path