Ξεθαμμένες μικρές ιστορίες

    

Είμαστε φτιαγμένοι από εκρήξεις αυτοκτονημένων αστεριών.

   

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ

    

*

  

Μια φορά κι έναν καιρό, γεννήθηκε ένα Αστέρι πάνω από τη Γη. Εκεί ψηλά στον Πατέρα-Ουρανό. Άγνωστο το πώς. Άγνωστο το γιατί.

   

Μέχρι που το Αστέρι κάποτε κουράστηκε να μένει μόνο του κάπου τόσο μακριά, κι ας είχε τον Ήλιο, το Φεγγάρι και όλα τα άλλα άστρα για παρηγοριά.

   

Εκείνο ήθελε να γεννηθεί από το φως μιας έκρηξης νεκρής. Το καλούσε η σκοτεινή Μητέρα-Γη, που ήταν ακόμα ζωντανή μέσα στον χαμό της.

   

Και το Αστέρι αυτό γεννήθηκε για πρώτη φορά, σε τούτη εδώ τη φυλακή, με τη μορφή ενός ελαφιού. Και το ελάφι, μια μέρα, άφησε την τελευταία του πνοή πληγωμένο από τον φόβο και από το κρύο. Έφυγε τόσο μόνο...

Έπειτα γεννήθηκε, για δεύτερη φορά, με τη μορφή μιας γάτας. Κι η γάτα αυτή με τις εφτά ψυχές έχανε, μία-μία, την κάθε της ψυχή. Άλλη τη δώριζε σε μια πληγωμένη ύπαρξη, την οποία αγαπούσε τόσο πολύ. Άλλη τη δάνειζε σε κάποιον που την εκμεταλλεύτηκε πάρα πολύ. Και δεν την επέστρεφε ποτέ. Κι άλλη την έπαιρναν σκυλιά που τη μισούσαν υπερβολικά πολύ. Μέχρι που μέσα από τη γάτα μια μέρα έφυγαν όλες οι ψυχές. Και η γάτα ξεψύχησε. Πάλι μόνη...

   

Ύστερα γεννήθηκε, για τρίτη φορά, με τη μορφή μιας αλεπούς. Κι η αλεπού αυτή ήταν επικίνδυνη. Μόνο που μια μέρα, πάνω στον ίλιγγο του κινδύνου, ρίσκαρε, έχασε κι έσβησε απελπισμένη. Ξανά μόνη...

   

** 

Κι έρχεται τώρα, για τέταρτη φορά, γεννημένη με τη μορφή ενός ανθρώπινου πλάσματος. Κι η μορφή αυτή δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος. Γιατί φέρει μέσα της το ελάφι, τη γάτα και την αλεπού μαζί!

  

Και βρέθηκε για άλλη μια φορά σε αυτή τη μάταιη γη, μόνο και μόνο για να δει. Για να βρει μέσα από τα μάτια ενός ελαφιού, μιας γάτας, μιας αλεπούς κι ενός ανθρώπου τον δρόμο τής μεγάλης επιστροφής. Τον δρόμο προς το Αστέρι. Μα το Αστέρι αυτό δεν είναι, πλέον, ζωντανό. Κείτεται εκεί ψηλά νεκρό. Μόνο του κι αυτό...

   

***

Και ο ανθρωπος αυτός που γεννήθηκε με το κεφάλι ψηλά, στο σώμα μιας κοπέλας, ρίχνει το βλέμμα του σε μένα.

Και γράφω εδώ τώρα, μέσα από ένα τρένο, την ιστορία των ματιών που είδα. Για τα μάτια τής κοπέλας!

Και είδα το ελάφι. Και είδα τη γάτα. Και είδα την αλεπού. Μα πάνω από όλα είδα τον ανθρωπο. Την κοπέλα που αγαπώ...

   

**** 
   

Και μόνο τα μάτια της να βλέπω. Να τα φιλώ. Και τίποτα άλλο στον κόσμο αυτό να μην έχω.

   

Κι η όμορφη κοπέλα με τα ωραία μάτια ας εξακολουθεί να βλέπει ψηλά στον ουρανό, όπως όταν καθόμαστε αγκαλιά και της διαβάζω μικρές ιστορίες σαν κι αυτή.

   

Κι εγώ ας την κρατώ στην αγκαλιά μου. Τα δυο της μάτια να φιλώ. Και ας παίρνω από πάνω τους τον πόνο. Επειδή εκείνο το Αστέρι δεν μπορεί πια να δει.

  

Μα η πανέμορφη κοπέλα που αγαπώ ξέρει πως έχει κάτι μέσα της από εκείνη την παλιά έκρηξη του Αστεριού. Κι ας έχει αυτό χαθεί. Το έχει μέσα στα μάτια της. Το βλέπω. Και δεν το χάνει. Κανείς δεν μπορεί να της το πάρει. Αυτό το κάτι. Που τόσο αγαπώ... 

   

Μ.Μ.

   

ΟΥΤΕ ΖΕΣΤΗ ΟΥΤΕ ΚΡΥΟ

The stars you see at night are the unblinking eyes of sleeping elephants,
who sleep with one eye open to best keep watch over us.

~ Gregory Colbert,

 "Ashes and Snow:

A Novel in Letters"

(2005)

*

Βήμα 1: ΚΑΝΕΙ ΤΟΣΟ ΚΡΥΟ ΕΔΩ

Βήμα 2: ΚΑΝΕΙ ΤΟΣΗ ΖΕΣΤΗ ΕΔΩ

 

ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ τής μήτρας. Σώος και αβλαβής. Ένα άτομο μέσα σε ολόκληρο σύμπαν! Εδώ δεν υπάρχει ούτε το φως τού ήλιου για να σε ζεσταίνει στα κρύα σκοτάδια που θα έρθουν, ούτε το φως τής σελήνης για να σε λούζει με παγωμένο ιδρώτα μετά από κάθε ζέση και στην υγρασία των ερωτικών κρεβατιών στη χάση τους. Εδώ ξημερώνει πάντα νύχτα. Αυτή τη φορά, διακρίνεις ένα μεγαλύτερο παράθυρο. Με καλύτερη θέα. Η μήτρα είναι σαν τον θόλο τού ουρανού με όλα του τα άστρα καρφωμένα πάνω της. Σαν μικρές πληγές. Ο αστερισμός τού Ωρίωνα είναι η πρώτη από τις πληγές που βλέπεις· και την ερωτεύεσαι. Το κορίτσι που θα σου δείξει τον δρόμο για τον Ωρίωνα θα το αγαπήσεις, θα το παντρευτείς και θα το φέρνεις σε οργασμό κάθε νύχτα μέχρι τη λάμψη του άστρου σας. Αυτό είναι ένα συντριπτικό βήμα!

ΤΡΙΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΑΘΗΚΑΝ αρκετά για να ξεκινήσει το ταξίδι προς τους 88 αστερισμούς τού θόλου τής μήτρας. Και πρόκειται να διαρκέσει χρόνια και χιόνια. Ενώ οι στάχτες των κορμιών θα πέφτουν αγνές σαν νιφάδες.

Μ.Μ.

    

     

ΚΑΝΕΙ ΤΟΣΗ ΖΕΣΤΗ ΕΔΩ - Βήμα 2

Φωτογραφία: Gregory Colbert

    
ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ σου από τη πίσω πλευρά τού τοίχου. Γυμνό. Όπως σε έφερε στο κόσμο η μάνα σου. Μελένιο. Αλλά χωρίς να έχεις αγγίζει το μέλι. Σε έχει αγγίξει πρώτο αυτό. Δυο στάλες, καυτές, πέφτουν από τον ουρανό. Δεν είναι βροχή αυτό. Ούτε καν όξινη. Είναι αίμα ατόφιο! Κοιτάζεις ψηλά. Στον ουράνο υπάρχει μια τεράστια τρύπα. Μαύρη τρύπα, σαν αυτές που βρίσκονται στο σύμπαν. Μόνο που αυτή η τρύπα είναι διαφορετική από όλες τις άλλες. Μοιάζει με γυναικείο κόλπο, όπου στο βάθος του διακρίνεται η μήτρα. Ξαφνικά, αρχίζει να βρέχει καταρρακτωδώς. Όλα στη γη αρχίζουν να λιώνουν στο πέρασμα της "βροχής". Παντού βρέχει αίμα κοχλάζον! Τα μόνα όντα που επιβιώνουν εδώ είναι τα θηλυκά. Όσο για τα αρσενκά, όλο τους το σώμα αποσυντίθενται· ενώ τα γεννητικά τους όργανα, αιωρούμενα στον αέρα, κατευθύνονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τη μεγάλη μήτρα που τα ρουφά πιο δυνατά και από τυφώνα. Μόνο η δική σου ακεραιότητα διασώζεται. Αυτό θα οφείλεται μάλλον στο μέλι. Σκύβεις και προσκυνάς ευλαβικά τη μήτρα. Αυτό είναι το δεύτερο βήμα. 

  

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...]

      

ΚΑΝΕΙ ΤΟΣΟ ΚΡΥΟ ΕΔΩ - Βήμα 1

Φωτογραφία: Gregory Colbert

 

ΌΤΑΝ ΤΟ ΓΥΑΛΙ έχει ραγίσει στο τζάμι τού τοίχου τής καρδιάς σου, μη προσπαθείς να το ξανακολλήσεις. Σπασ' το πρώτος εσύ! Καθάρισε τα αίματα από το χέρι σου και στη θέση του τοποθέτησε ένα παραθυράκι, τόσο δα μικρό ώστε ο ήλιος που το διαπερνά ίσα που να γλείφει το σκοτάδι. Όπως MONO οι στάχτες ξέρουν να γλείφουν το χιόνι. –Ή, όπως το πέος μου γλείφει το αιδοίο σου ένα πράγμα.– Μετά ζωγράφισε στον τοίχο, περιμετρικά στο νέο παράθυρο, ένα μεγάλο γυναικείο εσώρουχο. Όπως το βλέπει κανείς από τη μπροστινή του πλευρά, έτσι ώστε να φαίνεται ότι έχει μια μικρή οπή ακριβώς εκεί όπου μπαίνει λίγο φως από το μικρό παράθυρο. Άρχισε να γλείφεις στο σημείο που βρίσκεται η οπή. Τι γεύση έχει; Ουσιαστικά, γλείφεις το παράθυρο και τον τοίχο γύρω από αυτό. Oι ρόλοι σκοτάδι-φως έχουν αντιστραφεί τώρα. Συνέχισε να γλείφεις μέχρι που να νιώσεις αηδία και να κάνεις εμετό. Κοίταξε καλά τον εμετό σου και στη συνέχεια στρέψε το κεφάλι σου ξανά στον τοίχο. Εκείνον με την τρύπα από την οποία στάζει το μέλι! Μπορείς να δεις πίσω από αυτόν χωρίς να αγγίξεις το μέλι; Αυτό είναι το πρώτο βήμα.

   

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...]

     

Πανάκεια

  
- Από το τίποτα ανακαλύπτεις τα πάντα; 
   
- Πάντα!
 

Μ.Μ.

 

      

Καθαρτήριο

 
Να είσαι φίλος με όλους, οικείος με μερικούς, προσηνής σε λίγους και ευγενικός με ελάχιστους.
 

Μ.Μ.