Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Ακολουθώντας το χάρτη

 
ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ στη ψυχή. Πολλοί παραμένουν παιδιά στο μυαλό. Και, δυστυχώς, πάρα πολλοί είναι αυτοί που παραμένουν παιδιά στο μυαλό τρέφοντας τη ψευδαίσθηση πως παραμένουν παιδιά στη ψυχή. Οι πρώτοι θα βρούνε το καταφύγιο που αναζητούνε. Για τους δεύτερους υπάρχει ελπίδα. Οι τελευταίοι, όμως, δεν έχουν καμιά ελπίδα! 

Μ.Μ.

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Το "γήινο" τραγούδι των Μαύρων Ανέμων


 
1. Λύκος σε ένα κόκκινο δάσος

2. Μαύρα δάκρυα σε ένα ερυθρόμορφο σώμα

3. Η Βασίλισσα έγινε... Πριγκίπισσα!

4. Μπλακ Μπερντ, πέτα μακριά!

5. Ένας μεγάλος κύκλος

6. Νηπενθή Σαρκοφάγα

 


7. ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΝΕΡΑΙΔΕΣ και ξωτικά, μία-μία, ένα-ένα, καβαλίκευαν τα μαύρα άλογα. Η αποχώρησή τους από το δάσος είχε μόλις αρχίσει. Με τον ίδιο τρόπο που τα άλογα είχαν εισέλθει, έτσι άρχισαν να φεύγουν. Σα να επρόκειτο για νεκρική πομπή "εγωπλασμάτων". 

Τα Νηπενθή Σαρκοφάγα, κατά την έξοδό τους από το δάσος που είχαν πριν γαμήσει, άρχισαν ένα λυπητερό τραγούδι οι πρωτάκουστοι στίχοι του οποίου πήγαιναν κάπως έτσι: 
 
  
Πολλοί μικροσκοπικοί άνθρωποι
συγκεντρώνονται ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων
ή μέσα στους θάμνους στο πάρκο,
κάτω από τραπέζια πολυτελών εστιατορίων,
ανάμεσα στις πτυχές μεταξωτών σεντονιών,
σε ξενοδοχεία πολλών αστέρων. 

Είναι υπομονετικοί και έρχονται από πολύ μακριά.
Η μέρα τους κράτα αιχμάλωτους στα τέσσερα σημεία τού ορίζοντα
δίχως ελπίδα και υποστήριξη.
Γυμνούς.
Κενούς.
 
Αθέατο το πλήθος στη συνέχεια
στην οποία δεν ανήκει.
 
Και χορεύουν και αγαπούν ο ένας τον άλλο με μιαν αγάπη τυφλή, 
με μιαν αγάπη πρωτάκουστη.
Τους έχω δει, πράγματι,
και με εξέπληξαν.
Με πήραν από το χέρι
και με αγκάλιασαν,
μου χαμογέλασαν
ανάλαφροι στην άμετρη μοναξιά τους. 

Φωτεινοί,
μου τραγουδούν διαρκώς απαλές μελωδίες.
Μετά έγιναν βροχή
και δρόσισαν απέραντα, ξερά εδάφη
άρδευσαν χωράφια που ήταν άνυδρα για χιλιάδες χρόνια
και ήταν από πάντα άγονα.
 
Τότε, μπροστά στα μάτια μου,
όλοι οι εναγκαλισμοί τους αναλώθηκαν
σε ένα αρωματισμένο σύννεφο ατμού.
 
Ετσι, τους είδα να πετούν γρήγορα μακριά.
Τους είδα να εξαφανίζονται
δίχως λέξη,
δίχως νεύμα.

Και τους αγάπησα.
*

Αυτό ήταν το στερνό τραγούδι των έκπτωτων Νεράιδων και Ξωτικών. Από τότε, πατούσαν MONO στη γη, δε πετούσαν και δε τολμούσαν καν να αντικρίσουν τον ουρανό· γι' αυτό, "γήινο" έγινε το σώμα τους και "γήινο" ήταν το τραγούδι τους. 

Τα φτερά είχαν πια χαθεί.

*
*  *

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΛΟΓΟ, το άσπρο, απέμενε μονάχο. Εκεί όπου πριν είχε γίνει η μεγάλη συγκέντρωση. Επίκειται η συνάντησή του με τον Μπλακ Μπερντ. Η αρχή μιας καινής ιστορίας. Αναμένεται. 
   
Μ.Μ.
 

Υ.Γ. Ευχαριστώ την Ίριδα και τη Σκάρλετ για την απλόχερη βοήθειά τους στη μετάφραση –ελεύθερη σε ορισμένα σημεία, όπως το άλογο της εικόνας!– των στίχων από τα αγγλικά στα ελληνικά. Τα πρωτότυπα λόγια τού κομματιού ακούγονται στα ιταλικά. Να το ακούσετε ολόκληρο, ειδάλλως να πάτε να αγαπηθείτε!
     
_____________
    
* MONO, Black Rain
    

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

Μια εναλλακτική εκδοχή τέλους




Κόκκινο Δάσος, 24/7/2013

Αγαπητή Ίριδα,

Δεν υπάρχει «χρόνος παρελθών και μέλλων χρόνος»,
παρά μόνο το αιώνιο και άχρονο ΠΑΡΟΝ, το μέγα ΤΕΛΟΣ.

Γιατί, ως γνωστόν, το ΜΕΤΑ είναι ΤΩΡΑ
και το ΠΙΟ ΜΕΤΑ από το μετά ΠΟΤΈ.

Kάπως έτσι, το ΑΡΓΑ έγινε ΝΩΡΙΣ
με αποτέλεσμα ΤΩΡΑ (ξανά) ΠΌΤΕ; –

Τα ίδια και τα ίδια δηλαδή! –

Έχω όμως κάποιο νέο –μυστικό!– να σου πω,
καθώς μου είπε ένα πουλί πως όταν ο έρωτας
του ανθρώπου και των πραγμάτων στεγνώνουν μέσα του
όλες οι αγάπες περνάνε μπροστά από τα μάτια του·

σα σε ταινία.
 


Σε φιλώ,
ένας Λύκος
      

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Νηπενθή Σαρκοφάγα

    
ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΚΑΤΕΦΘΑΣΑΝ, ενστικτωδώς, μετά από λίγο οι κυνηγο-Νεράιδες και τα κυνηγο-Ξωτικά, με αίματα και πίσσα στα γυμνά τους μέλη από την εξόντωση των μαύρων πουλιών. Φέρονταν τελείως αλλοπρόσαλλα, τόσο που έβγαζαν άναρθρες κραυγές και χαϊδεύονταν αισχρά μεταξύ τους. Έμοιαζαν τώρα πια με Νηπενθή Σαρκοφάγα.
    
    
Δίχως συναισθήματα, τρυφερότητα και σύνεση.
    
Υ.Γ. Άραγε, ακριβώς έναν ολόκληρο χρόνο μετά, νιώθεις καθόλου; Εσύ μονάχα ξέρεις... Γιατί δεν υπάρχει "δε ξέρω τι θέλω", παρά μόνο "θέλω" ή "δε θέλω"· κι εσύ μάλλον, μέσα σου, δε θέλησες εξ αρχής. Και, αλήθεια, πώς τελειώνει μια ιστορία που δεν άρχισε ποτέ;

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...]
    

Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

Ένας μεγάλος κύκλος

    
ΠΟΛΛΑ ΜΑΥΡΑ ΑΛΟΓΑ ήρθαν μέσα στο δάσος, αλλά δεν έγιναν αντιληπτά λόγω του ιδίου χρώματος που είχαν με τα δέντρα. Στη πομπή των αλόγων προπορευόταν ένα άσπρο άλογο, το μοναδικό στο είδος του και το πιο μεγάλο. 

Ταξίδευαν για μήνες ολόκληρους μέχρι που έφτασαν εδώ και πήραν τη θέση τους στο σημείο όπου κάποτε βρίσκονταν τα νερά τής λίμνης. Απλώθηκαν περιμετρικά τής σκουριασμένης πέτρας σχηματίζοντας ένα μεγάλο κύκλο γύρω της. 
   
 
Φοβού τα Νηπενθή Σαρκοφάγα και φιλία φέροντα!

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...]
     

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

Μπλακ Μπερντ, πέτα μακριά!

   
ΟΙ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΚΑΙ τα ξωτικά, απεναντίας, αγρίεψαν ασύστολα μετά τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Έγιναν κυνηγοί και άρχισαν να καταδιώκουν τους κότσυφες του δάσους, οι οποίοι σχεδόν ανυπεράσπιστοι, αιφνιδιασμένοι, απογοητευμένοι και αηδιασμένοι από τη καινούργια όψη των κηνυγο-Νεράιδων και των κηνυγο-Ξωτικών εγκαταλείπουν τώρα κατά ομάδες το δάσος που τόσο είχαν αγαπήσει.

Την εξαίρεση έκανε ένας λίγο μεγαλύτερος κότσυφας από τους άλλους. Ο Μπλακ Μπερντ αυτός αναρριχήθηκε στα πιο ψηλά δέντρα· κι ας είχαν γίνει τόσο απαίσια και αποκρουστικά στην οψή. Από εκεί πάνω συνέχισε το τραγούδι του.

"Black Bird", Anthony Jensen

Πιο τραχύ, ευθύ κι απότομο από κάθε άλλη φορά.
   
[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...]
    

Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Naked Project

   
Γιατί όταν όλα τα άλλα γύρω σου, μέσα σου, καταρρέουν αυτό που απομένει και διακρίνεται πια καθαρά είναι γύμνια.

Μπλακ Μπερντ