“ετούτα ρίζωσαν μες στο μυαλό και δεν αλλάζουν/ ετούτα φύτεψαν εικόνες ίδιες με τα δέντρα εκείνα/ που ρίχνουν τα κλωνάρια τους μες στα παρθένα δάση/ κι αυτά καρφώνονται στο χώμα και ξαναφυτρώνουν∙/ ρίχνουν κλωνάρια και ξαναφυτρώνουν δρασκελώντας/ λεύγες και λεύγες∙/ ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων το μυαλό μας.”
Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015
Black Rose
Στον Κώστα για την αρχή και στον Ηλία για την αρχή τού τέλους
Τα μαύρα ρόδα δεν φυτρώνουν πια στο Διδυμότειχο· μπλουζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου