“ετούτα ρίζωσαν μες στο μυαλό και δεν αλλάζουν/ ετούτα φύτεψαν εικόνες ίδιες με τα δέντρα εκείνα/ που ρίχνουν τα κλωνάρια τους μες στα παρθένα δάση/ κι αυτά καρφώνονται στο χώμα και ξαναφυτρώνουν∙/ ρίχνουν κλωνάρια και ξαναφυτρώνουν δρασκελώντας/ λεύγες και λεύγες∙/ ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων το μυαλό μας.”
Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015
Το κοτσύφι πρέπει να πετάει./ XI
Διέσχισε το Κονέτικατ Σε γυάλινη άμαξα. Για μια στιγμή, φόβος τον διαπέρασε, Όταν μπέρδεψε Τη σκιά του οχήματός του Με κοτσύφια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου