 |
| Περιμένοντας στη βροχή... (Κάποιοι, κάπου, κάποτε.) |
Στην Εύα
Έκανα τον εαυτό μου ποιήματα
από αυτά που αγαπάς
για να είμαι κοντά σου
κι ενώ τα δάχτυλά σου ξεφύλλιζαν
τις σελίδες μου ήδη ένιωσες
το επόμενο ποίημα να γράφεται
πάνω στην υφή των ποδιών σου
κι έλεγες πως εκείνη τη στιγμή
ήμασταν γυμνοί από χώμα
κι όπως έπεφτε απάνω μας η βροχή
έβλεπα στο δέρμα σου
πως φυτρώνανε οι ανθοί
του έρωτά μου για σένα
κι έγινε τόσο μεθυστική
η υδάτινη ανάφλεξη
του σώματός σου
που αποφάσισα
να μείνω λέξεις
απλές ποιητικές
στο βυθό
της ύπαρξής σου
ένα με το είναι σου
σαν το μελάνι
πάνω στο χαρτί
σαν ένα βιβλίο
με ποιήματα
ο εαυτός μου.
Μ.Μ.
