“ετούτα ρίζωσαν μες στο μυαλό και δεν αλλάζουν/ ετούτα φύτεψαν εικόνες ίδιες με τα δέντρα εκείνα/ που ρίχνουν τα κλωνάρια τους μες στα παρθένα δάση/ κι αυτά καρφώνονται στο χώμα και ξαναφυτρώνουν∙/ ρίχνουν κλωνάρια και ξαναφυτρώνουν δρασκελώντας/ λεύγες και λεύγες∙/ ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων το μυαλό μας.”
Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015
18 χρόνια μετά
- Οι αγάπες, οι πρώτες, οι μεγάλες δεν ξεχνιούνται ποτέ, λένε. - Ναι, όταν το αξίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου