Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Είναι αγάπη

Beat Generation Poetry
«Τα παράξενα πουλιά του Σαν Φρανσίσκο»
                
Το βάρος του κόσμου είναι αγάπη.
Κάτω απ' το άχθος της μοναξιάς
κάτω απ' το άχθος του ανεκπλήρωτου.
Το βάρος που φέρουμε
Είναι αγάπη.*
  
    
Αποσπάσματα 

("Όλα αυτά τα ποιήματα έχουν το ίδιο θέμα... Κανένα δεν είναι πρώτο ή τελευταίο... Μπορούν να ανακατευτούν και να διαβαστούν στην τύχη...")
   
Όνειρο.
Όλα ένα όνειρο.
Όνειρο του Κατμαντού.
Πες μου ποιος είμαι.

  
― Χάρολντ Νορς, «Αποκάλυψη από ηλεκτροεγκεφαλογράφημα»

  
Χθες νύχτα, ένα λευκό μήλο
έπεσε απ’ το πιο μοναχικό δέντρο του κόσμου.

  
― Γκρέγκορυ Κόρσο, «Μετάλλαξη του πνεύματος» 

                
Κι ονειρευόμουνα τη φωνή του Μπλέηκ
Κι ονειρευόμουνα τον Μπλέηκ να μιλάει.
  
[…]

                
Εφηβικός εφιάλτης.
Οι χούλιγκαν της Σελήνης.
Τίποτα απ’ αυτά δεν ήμασταν.
Ήμασταν μόνο αναζητητές
του ξανθού ίχνους της αλήθειας.
Της αλήθειας.


― Άλλεν Γκίνσμπεργκ, «Πίσω στην Τάιμς Σκουέαρ»
 

Κάθε κίνηση παύει.
Και περπατώ μέσα στην άχρονη θλίψη της ύπαρξης.
  
[…]
   

Μέσα σ’ αυτή τη μπλοκαρισμένη κίνηση
αναρωτιέμαι ποιος νιώθει αγάπη…
   
    
― Άλλεν Γκίνσμπεργκ, «Ο θλιμμένος μου εαυτός»
        
Ένα παιδί ορφανό
που υιοθέτησε η Μούσα
έδειξε το δρόμο για τον Απρίλη
χωρίς να έχει τίποτα να χάσει.


― Γκρέγκορυ Κόρσο, «Γυρισμός»

     
Ο τρόπος για να σκοτώσεις…
Ο τρόπος για να σκοτώσεις
έναν άνθρωπο
ή ένα έθνος

είναι να σκοτώσεις τα όνειρά του…

    
[...]
    
Απατεώνες του κόσμου
υπάρχει ένα σημάδι που δε μπορείτε να νικήσετε.
Δε μπορείτε να νικήσετε.
Εκείνο μέσα μας.
Εκείνο μέσα μας.   
    
― Γουίλλιαμ Μπάροουζ, «The Place of Dead Roads» και
«Naked Lunch»
    
Η δημοκρατία δεν αποδίδει.
Ο χριστιανισμός δεν αποδίδει.
Ούτε η αθεΐα.
Τίποτα δεν αποδίδει.

    
[...]
       
Τίποτα δεν αλλάζει.
Οι αιώνες αλλάζουν
κι ο άνθρωπος παραμένει ο ίδιος.
Η αγάπη λυγίζει και διαλύεται. 
                
― Τσαρλς Μπουκόφσκι, «Καρδιά στο κλουβί»
    
Αμερική, πότε θα πάψεις τον πόλεμο;

     
[...]
     
Αμερική, γιατί οι βιβλιοθήκες σου είναι γεμάτες δάκρυα;
        
― Άλλεν Γκίνσμπεργκ, «America»

  
Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου κατεστραμμένα από την τρέλα.
  
[…]

    
Ένα όνειρο ζωής, ένας εφιάλτης, σώματα που γίνανε πέτρα, βαριά, σαν το φεγγάρι.
Ω Καρλ, όσο δεν είσαι ασφαλής εσύ, δεν είμαι ούτε εγώ και τώρα είσαι στ’ αλήθεια μέσα στην απόλυτα κτηνώδη σούπα του Χρόνου.

     
― Άλλεν Γκίνσμπεργκ, «Ουρλιαχτό» (μέρος I)

   
Παλαβή γενιά, παλαβή γενιά κάτω στα βράχια του χρόνου.

― Άλλεν Γκίνσμπεργκ, «Ουρλιαχτό» (μέρος II)

   
Άγιοι οι μυστικοί ποταμοί των δακρύων κάτω από τους δρόμους.
Άγια η υπερφυσική υπέρλαμπρη νοήμων ευγένεια της ψυχής.

   
― Άλλεν Γκίνσμπεργκ, «Ουρλιαχτό» (υποσημείωση)

    
Αγαπητή Τζέην
Η ζωή είναι μια κουρτίνα
τραβηγμένη μπροστά απ’ το παρελθόν
που γνωρίζουμε
κι όμως ξεχνάμε.


― Μάικλ Μακλιούρ, «Αγαπητή Τζέην»

    
(Ξέχνα ή πολέμησε
Ξέχνα ή πολέμησε
Ξέχνα ή πολέμησε).


― Τζακ Μισελίν, «Βαθύτερες αξίες» (απόδοση: Γιάννης Λιβαδάς)

     
Μανιακοί με τον αφανισμό της ατομικότητας. Μηχανή ενός μαζικού ηλεκτρικού ονείρου. Μια βαβυλώνια πόρνη που γεννάει πολέμους μουγκρίζοντας, πάνω απ' τα καπιτώλια και πάνω απ' τις Ακαδημίες.

― Άλλεν Γκίνσμπεργκ, «Θάνατος στο αυτί του Βαν Γκογκ»
    
*

Άλλεν Γκίνσπμπεργ ποιητή
μάτι της συνείδησης
άγρυπνο μάτι του πόθου και της προσευχής
ιχνηλάτη του σκοτεινού δρόμου για την αλήθεια.
Προχθές το βράδυ
σαράντα χρόνια μετά
κάθισες δίπλα μου στον καναπέ
και μέσα από τη φλέβα σου
σούταρες ξανά στο μυαλό μου
την αθωότητα των βέβηλων χρησμών σου.**

*
 
"Θεωρείστε αυτό το δίσκο, σαν μια μουσική ταινία μικρού μήκους. Ένα μπερδεμένο όνειρο, όπου αναπόφευκτα, διαπλέκονται όλα. Παλιά τραγούδια, καινούργια τραγούδια και μουσικές, όλα μαζί, σαν μια ωδή του υποσυνείδητου, που πλέκει το παρελθόν και το παρόν, όπως αυτό διαλέγει και αποφασίζει. Ερήμην μας."
             
Beat Poetry
Μουσική - Τραγούδια:
ΧΑΡΗΣ & ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ

   
                                 
_____________
                
* Από το ποίημα του Άλλεν Γκινσμπεργκ «Τραγούδι».
** Το κείμενο «Άλλεν Γκινσμπεργκ ποιητή (...) χρησμών σου», είναι του Πάνου Κατσιμίχα.
          

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου