Ανακατεύει ένα μουσκεμένο ποίημα
Ό,τι γράφω ξεβάφει
Σκουριάζει στο βλέμμα μου
Γεμίζει συγγνώμες
Και πέφτει με πάταγο στο παρόν
Όποιος προλάβει να το παγώσει
Να μου φυλάξει το δίπλα ερείπιο
–Κλειστόν λόγω ενθυμίων–
Για να σκαλίζω σαξόφωνα
Έτσι που άσπρισαν οι μέρες μου
Γενειάδες χιλιόμετρα
Wishing you were here
( Ο Θάνος Ανεστόπουλος μελοποιεί Σταύρο Σταυρόπουλο.
Από την ποιητική συλλογή Δύο μέρη σιωπή, ένα μέρος λέξεις )
Ευχαριστώ Κωνσταντίνε
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να δίνει ένας άνθρωπος τις λέξεις στη σιωπή άλλων ανθρώπων είναι ίσως η μοναδική δύναμη τής λέξης. Για την οποία αξίζει να γράφει ή/& να διαβάζει κάνεις. & όταν έρχεται η ώρα που ο λόγος καταρρέει, εκεί υπάρχει η μουσική. Για να καλύπτει με ένα πέπλο μεστής σιωπής τα κούφια λόγια τών ανθρώπων.
ΔιαγραφήΧαρισματικός ο άνθρωπος που βάζει λέξεις στη σιωπή. Χαρισματικός ο άνθρωπος που βάζει μουσική στις λέξεις. Χαρισματικός ο άνθρωπος που βάζει σιωπή (στις λέξεις & τη μουσική).