Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

ΈΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΌΝΙΑ ΤΟΥ DELETE

     
     
I. Μου λείπεις, και δεν είναι ότι μου λείπει το πρόσωπό σου, τα χέρια σου, ή τα χείλη σου. Θα μπορούσα να αντέξω, παρόλο που θα μου έλειπαν όλα αυτά· μόνο που απλώς η παρουσία σου πάντα μου θύμιζε τη ζεστασιά του σπιτιού, και ορκίζομαι ότι το έχασα αυτό όταν έφυγες. Δεν ξέρεις· ποτέ δεν έχω νιώσει τόσο ξένο το ίδιο μου το σπίτι, τόσο μόνη μέσα σε αυτό. Κανένα χρηματικό ποσό, καμία περιουσία, δεν μπορεί να συγκριθεί με σένα. Αχ, να ήξερες· αλλά...
    
*Διαγραφή*
     
II. Ξέρεις, οι άνθρωποι πάντα στέλνουν ένα μήνυμα στον αγαπημένο τους το πρωί. Γι' αυτό, φαντάζομαι ότι είναι περίεργο που σου γράφω στη μέση της ημέρας· μεθυσμένη, ώρα τρεις το απόγευμα. Μη με κρίνεις, αλλά ορκίζομαι πως αυτό το ουίσκι έχει τη γεύση σου και αυτό το άδειο μπουκάλι είναι σαν την αγάπη μας. Το έχω πιεί σχεδόν όλο και δεν μένει τίποτα άλλο να κάνω παρά να το πετάξω στα μούτρα σου. Άνοιξε τα χέρια σου, άνοιξε την καρδιά σου. Σε παρακαλώ... Μη με αφήνεις τώρα, γιατί...
    
*Διαγραφή*
    
III. Σε μισώ, μισώ τα πάντα για σένα. Δεν μπορώ να σε αντέξω άλλο, αλλά σ' αγαπώ, και δεν μπορώ να αναπνεύσω, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, απάντησέ μου, δεν μπορώ...
    
*Διαγραφή*
    
IV. Έχουν περάσει σχεδόν δύο εβδομάδες και αυτές οι 336 ώρες και 14 λεπτά ήταν κόλαση. Κάποτε λαμπύριζες σαν ένα κομμάτι του ουρανού, αλλά έχεις φύγει και έχω πιάσει πάτο. Και έχω προσπαθήσει να είμαι ποιητική, αλλά η ποίηση δεν θα σε φέρει πίσω σε μένα. Έχω εξαντλήσει κάθε απόθεμα καρδιάς και δεν βοηθά. Τι μπορώ, λοιπόν, να κάνω τώρα· τι μπορώ να κάνω χωρίς...
    
*Διαγραφή*
     
V. Γεια σου, πώς είσαι;
     
*Διαβάστηκε 4:03 μ.μ.*
    
ΤΈΣΣΕΡΑ ΓΡΑΠΤΆ ΜΗΝΎΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΣΤΕΙΛΕ ΠΟΤΈ
    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου