Κάθε πρωινό στη σκέψη σου
βλέπω τον ουρανό λευκό
στο χρώμα τού δέρματός σου
κι οι σκέψεις μου γίνονται μελωδικές
εναρμονισμένες με το πιο όμορφο τραγούδι που υπάρχει·
τη φωνή σου.
Μ.Μ.
Υ.Γ.
Έτσι πέρασε αυτό το καλοκαίρι.
“ετούτα ρίζωσαν μες στο μυαλό και δεν αλλάζουν/ ετούτα φύτεψαν εικόνες ίδιες με τα δέντρα εκείνα/ που ρίχνουν τα κλωνάρια τους μες στα παρθένα δάση/ κι αυτά καρφώνονται στο χώμα και ξαναφυτρώνουν∙/ ρίχνουν κλωνάρια και ξαναφυτρώνουν δρασκελώντας/ λεύγες και λεύγες∙/ ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων το μυαλό μας.”
Eternal Sunshine of the Spotless Mind |