«Εχθρός του Θεού...»

   
(Το παρακάτω ποίημα είναι αφιερωμένο στη μνήμη του ποιητή Χασέμ Σααμπάνι, ο οποίος απαγχονίστηκε στις 27 Ιανουαρίου απ’ τους κρατιστές του Ιράν με την κατηγορία πως ήταν «εχθρός του θεού»:)

Μακάριοι όσοι ξενυχτούν,
κοιτώντας θλιμμένοι τον ουρανό.
Κι ο ήλιος πικρός,
κάρβουνο αναμμένο,
στα γαλάζια σου μάτια.
Το σώμα σου με βρύα
καλυμμένο,
αποχαιρετά την γη των ολίγων
με παγωμένο το χέρι.
Μην κλαις
και ’μείς θα κάνουμε την αγχόνη σου
οδοφράγματα.
Μην κλαις
και θα κάνουμε τον πυρωμένο ήλιο
ανοιξιάτικη βροχή.
Μην κλαις
και το φως των αστεριών
δεν μπαίνει στο ζύγι.
Εσύ,
που φίλεψες τον θάνατο
με τους στίχους σου.
Εσύ,
που πέθανες, για να ζήσει τ’ όνειρο
άλλη μια νύχτα.
Εσύ,
που έκανες τον φόβο μαξιλάρι,
να κοιμηθεί ο κόσμος.
Η γεωγραφία των τυράννων
θα πάψει απ’ τους χάρτες,
θα δεις.
Τα βρύα στο σώμα σου
θα γίνουν όμορφα κρίνα,
θα δεις.
Αγιόκλημα θα στεφανώνει
τις λέξεις μας,
θα δεις.
Και τότε
ο ήλιος της ελευθερίας
θα μας χαϊδεύει με τρυφερότητα.
Τα πάντα
θα γίνουν μια παιδική ζωγραφιά.
Κι οι άνθρωποι της αγάπης
θα χαμογελούν
με το είδωλο της ελευθερίας
στο νερό.
   

Αναδημοσίευση από anarchypress.wordpress.com

     

Τετράδιο Αντιγραφής. Τάξη ΣΤ'. Έτος 1999-00.