Letter to my Friend Blackbird

My dear Blackbird,

I haven’t sent you my news for quite long.
I travelled to places that in old times
were happy.
You know, in such places every
random crescent turns into a full moon.

Seriously, how is it possible
for the places to be happy again
when even the sound of their name
is a reminiscence of moment-destruction?

–And I said no. It can’t be possible.
Destiny will change its mind.
But everything in this life is recyclable.
People were born separately
and they have to live separately.

   

I send you all my best wishes,
Iris Verina

     

   

Πηγή – Πρώτη δημοσίευση

   

Η γάτα πέθανε

   
- Λατρεύω τη γάτα.
   
- Η γάτα πέθανε.
 

Μ.Μ.

   

ΑΔΕΛΦΗ ΨΥΧΗ

   
Οι άνθρωποι νομίζουν ότι μια αδελφή ψυχή είναι το ιδανικό σου ταίρι, και αυτό είναι που ο καθένας θέλει. Αλλά μια αληθινή αδελφή ψυχή είναι ένας καθρέφτης, το πρόσωπο που σου δείχνει ό,τι σε κρατάει πίσω, το πρόσωπο που σε κάνει να εστιάσεις στον ίδιο σου τον εαυτό έτσι ώστε να μπορείς να αλλάξεις τη ζωή σου. 

Μια αληθινή αδελφή ψυχή είναι πιθανώς το πιο σημαντικό πρόσωπο που θα συναντήσεις ποτέ, επειδή γκρεμίζει τα τείχη σου και σε χτυπά κατά μέτωπο. Αλλά το να ζήσεις με μια αδελφή ψυχή για πάντα; Μπα. Παραείναι επώδυνο. Η αδελφή ψυχή έρχεται στη ζωή σου μόνο και μόνο για να σου αποκαλύψει μια άλλη πτυχή του εαυτού σου· κι ύστερα φεύγει.

   

Ο σκοπός μιας αδελφής ψυχής είναι να σε ταρακουνήσει, να σκίσει λίγο το πέπλο του εγωισμού σου, να σου δείξει τα εμπόδια και τους εθισμούς σου, να προκαλέσει στην καρδιά σου ένα μικρό σπάσιμο ώστε νέο φως να μπορεί να εισέλθει, να σε κάνει τόσο απελπισμένο και να σε βγάλει έξω από τα όριά σου για να πρέπει να μεταμορφώσεις τη ζωή σου...

    

ELIZABETH Μ. GILBERT, Eat, Pray, Love

   
  

Ματωμένο φεγγάρι

Αnd I was in the darkness
So darkness I became

   
I.
   
Η αγάπη είναι σαν τον ήλιο.

Βρίσκεται κάπου μακριά
και σε ζεσταίνει,
αλλά όχι τόσο κοντά
ώστε να σε κάψει.

Η απώλεια είναι σαν το φεγγάρι.

Βρίσκεται κάπου βαθιά
και σε πληγώνει,
αλλά όχι τόσο εντατικά
ώστε να σε σκοτώσει.
     
II.
   
Εκεί που βρίσκεσαι, στα σκοτεινά,
σε ονειρεύομαι να κοιμάσαι στη θάλασσα,
σε ακούω να περπατάς στο δάσος,
σε βλέπω να ματώνεις στο φεγγάρι.

Πώς αισθάνομαι στη σκέψη σου να ξυπνάει στην καρδιά μου
κάτι για το οποίο ακόμα λέξη δεν έχει υπάρξει
κι ο ήλιος δεν έχει καταφέρει να το αντικρίσει·
μα γνωρίζω τα δυο του μαύρα μάτια – πόσο φιλημένα τρυφερά!
    
III.
   
Στο βλέμμα σου αντικρίζω ένα φως
που μόνο στο σκοτάδι τού μυαλού λάμπει
οδηγώντας με, σαν μίτος, στον δρόμο τής αβύσσου
να εξερευνήσω όλους τους αποτρόπαιους λαβυρίνθους.

Ω ναι, της ξεσαλωμένης σαλιωμένης σου ψυχής!

Και για όλα αυτά έναν δρόμο μονάχα σου ζητώ:
να γίνω το τρίτο μάτι στων ματιών σου την κορφή,
ένα μικρό πουλί στου κόρφου σου την πληγωμένη θύρα,
ένα προσάναμμα φωτιάς στης λύπης σου το ψύχος.

Δεν σε αγαπώ· γιατί κάτι παραπάνω από αγάπη (ίσως) σου αξίζει.  

Μ.Μ.

   

    

«Στρεβλή αντανάκλαση»

      

         
- Από τον αισθησιασμό στην εκπόρνευση υπάρχει απόσταση ιλιγγιώδης.
   
- Μόνο που όποιος ζαλιστεί πολύ κατά τη διαδρομή, ένα μόλις βήμα αρκεί για να την καλύψει.
    

Μ.Μ.

   

«Εχθρός του Θεού...»

   
(Το παρακάτω ποίημα είναι αφιερωμένο στη μνήμη του ποιητή Χασέμ Σααμπάνι, ο οποίος απαγχονίστηκε στις 27 Ιανουαρίου απ’ τους κρατιστές του Ιράν με την κατηγορία πως ήταν «εχθρός του θεού»:)

Μακάριοι όσοι ξενυχτούν,
κοιτώντας θλιμμένοι τον ουρανό.
Κι ο ήλιος πικρός,
κάρβουνο αναμμένο,
στα γαλάζια σου μάτια.
Το σώμα σου με βρύα
καλυμμένο,
αποχαιρετά την γη των ολίγων
με παγωμένο το χέρι.
Μην κλαις
και ’μείς θα κάνουμε την αγχόνη σου
οδοφράγματα.
Μην κλαις
και θα κάνουμε τον πυρωμένο ήλιο
ανοιξιάτικη βροχή.
Μην κλαις
και το φως των αστεριών
δεν μπαίνει στο ζύγι.
Εσύ,
που φίλεψες τον θάνατο
με τους στίχους σου.
Εσύ,
που πέθανες, για να ζήσει τ’ όνειρο
άλλη μια νύχτα.
Εσύ,
που έκανες τον φόβο μαξιλάρι,
να κοιμηθεί ο κόσμος.
Η γεωγραφία των τυράννων
θα πάψει απ’ τους χάρτες,
θα δεις.
Τα βρύα στο σώμα σου
θα γίνουν όμορφα κρίνα,
θα δεις.
Αγιόκλημα θα στεφανώνει
τις λέξεις μας,
θα δεις.
Και τότε
ο ήλιος της ελευθερίας
θα μας χαϊδεύει με τρυφερότητα.
Τα πάντα
θα γίνουν μια παιδική ζωγραφιά.
Κι οι άνθρωποι της αγάπης
θα χαμογελούν
με το είδωλο της ελευθερίας
στο νερό.
   

Αναδημοσίευση από anarchypress.wordpress.com

     

Τετράδιο Αντιγραφής. Τάξη ΣΤ'. Έτος 1999-00.

   

Η σιωπή φωτιά

   

όμορφοι άνθρωποι όμορφα καίγονται

   

(@tzoon_)

 

Daniel Davidowitz