Η ΕΓΩΓΟΥΛΑ ΑΝΟΙΓΕΙ τη πόρτα. Ο Ανιδιοτέλης τής δίνει. Πρώτα από όλα. Το κόκκινο τριαντάφυλλο. Μαζί με το ποίημα. Τής ζητάει. Ένα από τα δικά της. Λευκά τριαντάφυλλα. Γιατί τα τριαντάφυλλα αυτά. Είχανε κάτι το ξεχωριστό. Το οποίο δε περιγράφεται. Με λόγια.
Με τί λέξεις μπορεί να απεικονιστεί ένα λευκό τριαντάφυλλο που έχει πάνω του μικρές μαύρες κηλίδες ξεραμένου αίματος και πίσσας;
Η Εγωγούλα κοντοστέκεται. Αποσβολωμένη. Σχεδόν. Τον κοιτάζει. Αμήχανα. Τού λέει ότι δε μπορεί. Να κάνει αυτό που της ζητάει. Γιατί αν έκοβε. Έστω κι ένα τριαντάφυλλο. Θα χαλούσε. Την όμορφη τριανταφυλλιά της. Εκείνη θέλει. Τη τριανταφυλλιά της. Άθικτη. Ο Ανιδιοτέλης τη κοιτάζει. Με απορία.
*
ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ. Ξεπηδά. Από μέσα του. Ένας λόγος. Ο λόγος:
(I)
ΚΑΡΔΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ένα-δυο
πράγματα απλά, εσωτερικά.
ΔΥΟ ΠΡΟΣΩΠΑ
κατά τη στιγμή, τις στιγμές, τις αιώνιες
φωτιές, που φιλιούνται.
Ενωμένα.
Κολλημένα. Ιδρωμένα. Σαν ένα.
ΔΥΟ
ΦΩΤΑ, σαν λάμψεις, φτιαγμένα
«από
εκρήξεις αυτοκτονημένων αστεριών»*.
Το
μαύρο & το άσπρο. Ενωμένα.
ΠΙΟ ΚΟΚΚΙΝΟ δε
γίνεται.
Όχι σαν ένα.
Ένα.
(II)
ΚΑΡΔΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ τα
λόγια που δε λέγονται.
Παρά μόνο
μεταφράζονται.
Ατελώς.
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΝ
οι καρδιές.
Μέχρι οι καρδιές να βγουν.
Από τη σάρκα & τα οστά.
Μέχρι να γίνουν
Ένα.
ΣΟΥ ΔΙΝΩ τη καρδιά μου.
Σε
Σένα.
Για Σένα.
ΤΙΣ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ δε
θα πω.
Τις ξέρεις.
Τις νιώθεις.
ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ
ΜΕΣΑ στη καρδιά σου.
Εκεί που βρίσκεται
& η καρδιά μου.
Μόνο.
(III)
ΔΥΟ ΚΑΡΔΙΕΣ που γίναν
Ένα.
ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ. Διαφορετικός.
Ένας
& μοναδικός. Μαγικός.
Η καρδιά σου. Καρδιά μου.
ΠΑΙΔΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ γίνομαι.
&
αφήνομαι.
& χάνομαι.
& λιώνω.
(IV)
«ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ
ΑΓΑΠΩ»*.
Δε λέω τίποτ’ άλλο.
Τη συνέχεια
τη ξέρεις…
[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...]
* * *
(ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ. Σε ένα παράλληλο σύμπαν. Ο Δεικσάκης και η Μανιταρούλα. Κάνουν διάλογο. Ο διάλογος: - Κοριτσάκι, πιάσε με από το χέρι να μου δείξεις τον κόσμο...
- Δεν έχω χέρι. Δεν υπάρχει κόσμος.**)
_____________
* Κ. Γώγου
** Ν. Καββαδίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου