Η ιστορία τού ζεν· #2

     

Sail with me into the dark

Sail!

    

Ο Μούσο, ο εθνικός δάσκαλος,

ένας από τους επιφανείς δασκάλους τού καιρού του,

έφυγε από την πρωτεύουσα συνοδευόμενος από ένα μαθητή

για μια μακρινή επαρχία.

Φτάνοντας στον ποταμό Τένρυου

χρειάστηκε να περιμένουν μία ώρα

για να επιβιβαστούν στο πορθμείο.

Καθώς η βάρκα ετοιμαζόταν να αποπλεύσει

ένας μεθυσμένος σαμουράι έτρεξε

πήδηξε πάνω στη γεμάτη βάρκα

και παραλίγο να την αναποδογυρίσει.

Τρίκλιζε άγαρμπα ενώ το μικρό σκάφος

διέσχιζε τον ποταμό.

Φοβούμενος για την ασφάλεια των επιβατών του,

ο περαματάρης τον ικέτευσε να καθίσει ήσυχα.

  

"Είμαστε σαν σαρδέλες εδώ μέσα",

είπε τραχιά ο σαμουράι.

Κι έπειτα, δείχνοντας το Μούσο,

"Γιατί να μην πετάξουμε έξω τον μπονζάε";

"Κάνε υπομονή παρακαλώ", είπε ο Μούσο,

"σύντομα θα φτάσουμε απέναντι".

"Πώς!" βρυχήθηκε ο σαμουράι, "Εγώ να κάνω υπομονή;

Άκου 'δω, αν δεν πηδήξεις απ' αυτό το καρυδότσουφλο

ορκίζομαι πως θα σε πνίξω".

Η ηρεμία τού δασκάλου εξόργισε τόσο τον σαμουράι

που χτύπησε το κεφάλι τού Μούσο με τη σιδερένια βεντάλια του,

κάνοντάς τον να ματώσει.

Ο μαθητής τού Mούσο είχε ανεχθεί αρκετά πια,

και καθώς ήταν δυνατός άντρας,

ήθελε να προκαλέσει το σαμουράι.

"Δεν μπορώ να του επιτρέψω να ζήσει μετά απ' αυτό", είπε.

"Γιατί ανάβεις τόσο για ένα τίποτα";

Είπε ο Μούσο με χαμόγελο.

"Σε τέτοια ζητήματα ακριβώς 

φαίνεται η εκπαίδευση τού μπονζάε.

Η υπομονή, να θυμάσαι, είναι κάτι παραπάνω από μια λέξη".

Ύστερα απάγγειλε ένα αυτοσχέδιο ουάκα:

"Ο θύτης και το θύμα:

παίκτες ενός παιχνιδιού μονάχα

εφήμεροι σαν όνειρο".

Όταν η βάρκα έφτασε στην ακτή

και ο Μούσο κι ο μαθητής του αποβιβάστηκαν,

ο σαμουράι έτρεξε και γονάτισε στα πόδια τού δασκάλου.

Εκείνη τη στιγμή έγινε μαθητής.      

– ΌΣΣΟ, Νιρβάνα: Ο Τελευταίος Εφιάλτης, εκδ. Ρέμπελ.