Ελευθερία - Ειρήνη

Η λέξη “ἐλευθερία” προκύπτει «παρά τό ἐλεύθειν ὅπου ἐρᾶ τις», δηλαδή «να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει-επιθυμεί» (ἐλεύθω = ἐρχομαι, πορεύομαι / ἐρῶ = αγαπώ -> ἔρως). “Ελευθερία” λοιπόν δεν είναι, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξεως, το να μην είσαι σκλάβος ή δούλος, αλλά το να πράττεις εν γένει σύμφωνα με ό,τι σου γεννά έρωτα στην ψυχή σου. Δεν αρκεί επομένως να μην είσαι υπόδουλος για να είσαι ελεύθερος. Πρέπει να βαδίζεις σύμφωνα με ό,τι σου προκαλεί έρωτα, δηλαδή σε ενθουσιάζει, ταράζει την ψυχή σου, σε οδηγεί στην δημιουργία και την υπέρβαση, σε συγκλονίζει. Ζώντας μια ζωή ρουτίνας και ημιμέτρων, ελεύθερος δεν είσαι.

Η λέξη “εἰρήνη” προκύπτει από το «εἴρω (συνδέω / λέγω) + νους», δηλαδή «αυτή που μιλά ήρεμα και λογικά». Το όνομα προέρχεται από την θεά των Αρχαίων Ελλήνων, Ειρήνη. Κόρη του Δία και της Θέμιδας, ήταν μια από τις Ώρες και αποτελούσε την προσωποποίηση της ειρήνης και του πλούτου. Στην τέχνη απεικονίζονταν σαν μια νεαρή όμορφη γυναίκα που κρατούσε το Κέρας της Αμάλθειας, σκήπτρο και ένα πυρσό. Η λέξη χρησιμοποιείται κατ’ αντιδιαστολή προς τη λέξη “πόλεμος”, περιγράφοντας μια διαρκή κατάσταση, αργότερα δε και τη συνθήκη ειρήνης, καθώς και την αρμονική κατάσταση τής διάνοιας.