ΦΑΝΤΑΣΟΥ…

    

You may say that I'm a dreamer 

But I'm not the only one 

I hope someday you'll join us 

And the world will live as one

   

   
ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΤΙ δε θα ζούσες στον εκβιομηχανισμένο κόσμο παραγωγής τσιμέντου, χρήματος και διασκέδασης, στον οποίο ορίστηκες να ζεις.

Ας υποθέσουμε ότι θα ζούσες σε έναν κόσμο περίπου σαν τον αρχαίο, κυρίως γεωργικό, μα χωρίς το "κράτος" (το όποιο "κράτος") του ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο.

Ας υποθέσουμε ότι θα έμενες σε μια περιοχή σαν την αρχαία Αθήνα, τότε που τα ποτάμια δεν ήταν μπαζωμένα και τα βουνά ήταν γεμάτα δέντρα.

ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ τότε; Αφού θα εξασφάλιζες τα αναγκαία για τη στέγαση και τη σίτισή σου –και όχι περισσότερα από αυτά, γιατί δε θα σου χρειάζονταν πραγματικά– θα ασχολιόσουν ως επί το πλείστον με τα εξής:
 

Πρωί προς μεσημέρι, θα επισκεπτόσουν μια αρχαία βιβλιοθήκη (μικρογραφία τής μεγίστης βιβλιοθήκης τής αρχαίας Αλεξάνδρειας, προτού καταστραφεί), θα δανειζόσουν ένα βιβλίο με τίτλο «Περί φύσεως», «Περί ψυχής», ή κάτι παρόμοιο (χωρίς να το "αγοράσεις" ή να στο "πουλήσει" κάποιος) και θα πήγαινες σε ένα ήσυχο μέρος για να διαβάσεις και να στοχαστείς.
 

Μεσημέρι προς απόγευμα, κατά τη Δύση, θα έπαιρνες από το χέρι ένα όμορφο Κορίτσι (φυσικά όμορφο: χωρίς τακούνια και βαψίματα και "σέξι" εσώρουχα!), θα πηγαίνατε σε μια ρεματιά όπου θα κάνατε έρωτα κι ύστερα θα καθόσασταν κάτω από τη σκιά ενός δέντρου για να απολαύσετε τον Ήλιο, καθώς θα υποκλινόταν στη μητέρα-Νύχτα.
 

Τέλος, νύχτα προς ξημέρωμα, όποτε δε θα είχες ύπνο, θα παρακολουθούσες τις κινήσεις των άστρων στο θόλο του πατέρα-Ουρανού και θα αναρωτιόσουν μήπως άραγε κατέβηκες από αυτά· κι αν ναι, από ποιο συγκεκριμένα.

ΤΡΕΙΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ τρεις μονάχα πράξεις ίσως σου έδιναν την ευτυχία που θα ήθελες αλλά δεν έχεις. Κι αφού δεν την έχεις απλώς τη φαντάζεσαι. 

Γιατί η φαντασία η ίδια είναι ο κόσμος του φωτός. Ο κόσμος φτιάχτηκε από αυτήν κι όμως ο κόσμος δεν μπορεί να την καταλάβει. Κι αυτό γιατί η φαντασία δεν είναι τίποτε άλλο από μια εκδήλωση αγάπης και είναι η αγάπη και η ικανότητα για αγάπη που ξεχωρίζει το ένα ανθρώπινο πλάσμα απ' το άλλο. (Oscar Wilde, «De Profundis»)

Γι’ αυτό, λοιπόν, αν δε σου έμεινε τίποτε άλλο, απλώς, φαντάσου…

Μ.Μ.