Είμαι εσύ και αυτό που βλέπω είναι εγώ

    

οὔτοι συνέχθειν, ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν.

(Σοφοκλέους "Ἀντιγόνη", στ. 523)

   

- Είσαι η Προσωποποίηση τής Ομορφιάς στα μάτια μου. Στα μάτια σου βλέπω την Ομορφιά τού Σύμπαντος. Ολόκληρου. Ποιο Σύμπαν; Όλα τα Σύμπαντα μαζί!
- Εντάξει. Κι αν αυτή η Ομορφιά, που λες ότι υπάρχει και τη βλέπεις, χαθεί μια μέρα από το πρόσωπό μου; Κι αν η Ασχήμια αυτού του Κόσμου σβήσει όλα αυτά τα Σύμπαντα, στα οποία αναφέρεσαι, και μαζί με αυτά και τα μάτια μου;
- Τότε...
- Τότε;
- Δεν έχω Λόγο Ύπαρξης.
- Αλήθεια;
- Άμα σου λέω ψέματα, να πετρώσει η καρδιά μου. Εδώ. Και τώρα. Και για πάντα.
- Σταμάτα. Ψέματα έλεγα. Τελικά. Σε αγαπάω.
- Ζω. Να σε ακούω. Τη φωνή σου. Γι' αυτό.
- Μη σταματάς. Πονάω. Εκεί. Γι' αυτό.
- Η Αγάπη δε καθορίζεται από χωρο-χρονικές έννοιες, όπως: "εδώ", "εκεί", "πριν", "τώρα", "μετά". Υπήρχε. Υπάρχει. Θα υπάρχει. Εδώ. Εκεί. Παντού. Στο παρελθόν. Στο παρόν. Στο μέλλον. Από πάντα. Για πάντα. Και στα πάντα. Πάντα.
- Μη με αφήνεις. Μη με αφήσεις. Ποτέ.
- Είσαι η Προσωποποίηση τής Ομορφιάς στα μάτια μου. Είτε ζω. Είτε υπάρχω. Ή τίποτα από τα δυο. Δε σε αφήνω. Δεν πρόκειται να σε αφήσω. Ποτέ.
- Έτσι. Πάντα. Μαζί.
- Έτσι. Στο θάνατο. Και στη ζωή.
- Δε γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για ν' αγαπώ.
- Γι' αυτό. Σε αγαπάω. Μαζί σου έμαθα ν' αγαπώ. 
- Μη φύγεις. Μη φεύγεις.
- Όταν θα φύγω πιο μακριά από παντού...
- Τότε;
- Τότε θα βρίσκομαι πιο κοντά σου. 
-  Δε γεννήθηκα για να με μισώ, αλλά για να σε αγαπώ.
-  Είσαι η Προσωποποίηση τής Ομορφιάς στα μάτια μου. Και αν όλα στον κόσμο. Αν όλα στο Σύμπαν. Αν όλα τα Σύμπαντα μαζί. Αλλάξουν.
- Τι;
- Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν αλλάζει. Σε βλέπω. Τώρα ναι! Βλέπω...
- Κλαίω! Είναι η πρώτη φορά. Ύστερα από καιρό. Που κλαίω. Βλέπεις; Κλαίω...
- Είσαι η Προσωποποίηση τής Ομορφιάς στα μάτια μου...
- Μάτια μου...
- Μάτια μου...
- ...
- ...
-
-
   

Μ.Μ.