Στη σκέψη της και μόνο

      

εἴ γε μὲν εἰδείης σῇσι φρεσὶν ὅσσα τοι αἶσα
κήδε᾽ ἀναπλῆσαι, πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι,
ἐνθάδε κ᾽ αὖθι μένων σὺν ἐμοὶ τόδε δῶμα φυλάσσοις
ἀθάνατός τ᾽ εἴης, ἱμειρόμενός περ ἰδέσθαι
σὴν ἄλοχον, τῆς τ᾽ αἰὲν ἐέλδεαι ἤματα πάντα.

   
3.
   
Και με την ονειρική δύναμη τού νου
ταξίδεψε σε κάθε πιθανό σημείο
αυτού του σύμπαντος και όποιου άλλου.

Βρέθηκε από την Ιταλία και τη Μάλτα,
μέχρι το Γιβραλτάρ και τη Μαδέρα·
κι από εκεί στα βρετανικά νησιά πέρα.

Διέσχισε τον ανοιχτό λυπητερό Ατλαντικό,
πάνω από το χαμένο του λαμπρό πολιτισμό,
κι ύστερα επέστρεψε κοντά στη Κρήτη.

Σε ένα νησί μικρό, πολύ μικρό,
ξεχασμένο από κάθε λογής θεό και ουρανό
μα όχι από εκείνου το νεραϊδοπαρμένο το μυαλό.

Όμως, ούτε εκεί τη σεβαστή τη νύμφη βρήκε·
και όταν ξαφνικά άρχισε να βρέχει δυνατά
κάλυμμα βρήκε να κρυφτεί στη σκέψη της και μόνο.

Και καθώς έπινε νέρο από τα δάκρυα τής βροχής,
λόγια ξεστόμιζε βαριά προς θεούς και δαίμονες
που τη μοίρα του όριζαν – ή έτσι νόμιζαν.

  

* * * 

    

Κάλυμμα ψάχνω κι ουρανό
γι' αυτά που μέσα μου αγαπώ
κρυφό να φτιάξω καταφύγιο
Μην κυνδυνέψει ό,τι πονώ
ό,τι αξιώθηκα να ζω
στο ταξιδάκι αυτό το επίγειο

        

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...]