(Σύνοψη σεναρίου)
Καθένας ξεχωριστά ψάχνουν μέσα στην πόλη απεγνωσμένα να βρούνε σπίτι αλλά μάταια. Δυστυχώς γι' αυτούς, όλα πωλούνται.
Ένα πρωινό, όλως κατά τύχη, συναντιόνται σ' ένα κτήριο που έχουν καταλάβει άστεγοι ζωγράφοι για να κάνουν εργαστήρια.
Η Κατερίνα κάνει το μοντέλο, ο Μιχάλης γράφει και απαγγέλλει ποιήματα και ο Μήτσος προσπαθεί να φτιάξει μια μπάντα.
UK Whittingham Asylum |
Η Κατερίνα, ο Μιχάλης, ο Μήτσος.
Καθένας ξεχωριστά ψάχνουν μέσα στην πόλη απεγνωσμένα να βρούνε σπίτι αλλά μάταια. Δυστυχώς γι' αυτούς, όλα πωλούνται.
Ένα πρωινό, όλως κατά τύχη, συναντιόνται σ' ένα κτήριο που έχουν καταλάβει άστεγοι ζωγράφοι για να κάνουν εργαστήρια.
Ύστερα από κάποιες συζητήσεις και στη συνέχεια μετά από γενική συνέλευση, όπου μέσα απ' αυτήν γνωρίζουμε και όλους τους διαμένοντες εκεί, αποφασίζουν να τους παραχωρήσουν ένα δωμάτιο, στο οποίο συγκατοικούνε και οι τρεις.
Η Κατερίνα κάνει το μοντέλο, ο Μιχάλης γράφει και απαγγέλλει ποιήματα και ο Μήτσος προσπαθεί να φτιάξει μια μπάντα.
Πέρα από τα προσωπικά τους προβλήματα επιβίωσης και ύπαρξης, προσπαθούν να τα βγάλουνε πέρα με τα προβλήματα του ετοιμόρροπου κτηρίου.
Σε μια σειρά κωμικοτραγικές παρεξηγήσεις, κάνει την εμφάνισή του κι ένα περίεργο φάντασμα, του παλιού ιδιοκτήτη του κτηρίου, που χαλάει κάθε συναυλία που δίνει η μπάντα.
Η Ελένη, ζωγράφος και φωτογράφος, είναι η «μοιραία γυναίκα», όπου όλοι σχεδόν οι συγκάτοικοι είναι ερωτευμένοι μαζί της, θεωρώντας την την ιδανική γυναίκα. Έτσι δημιουργείται στον ιδιάζοντα ψυχισμό των καλλιτεχνών μεγάλη σύγχυση και χάος.
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς αποφασίζουνε όλοι μαζί να γιορτάσουνε τον καινούργιο χρόνο κάνοντας μια ομαδική έκθεση και ταυτόχρονα πάρτι. Η δυνατή μουσική, ο χορός και οι υπερβολικές φωνές τους ενοχλούν το μυστήριο φάντασμα και εμφανίζεται ξαφνικά η αστυνομία, αποφασισμένη να τελειώνει με τους καταληψίες.
Κρύβονται στριμωγμένοι στο υπόγειο του κτηρίου, αγωνιώντας για την εξέλιξη.
Όταν σαν από μηχανής θεός προσγειώνεται ένα τεράστιο αερόστατο, παίρνοντας μαζί του τους ήρωές μας. Κι ενώ απογειώνεται πάνω από το χώρο και το χρόνο, πηδάει την τελευταία στιγμή μαζί τους και το φάντασμα του κτηρίου...
– Κατερίνα Γώγου, "μέ λένε ΟΔΥΣΣΕΙΑ", εκδ. Καστανιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου