“ετούτα ρίζωσαν μες στο μυαλό και δεν αλλάζουν/ ετούτα φύτεψαν εικόνες ίδιες με τα δέντρα εκείνα/ που ρίχνουν τα κλωνάρια τους μες στα παρθένα δάση/ κι αυτά καρφώνονται στο χώμα και ξαναφυτρώνουν∙/ ρίχνουν κλωνάρια και ξαναφυτρώνουν δρασκελώντας/ λεύγες και λεύγες∙/ ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων το μυαλό μας.”
Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ
Ν. Π. Θ.
Και τί δεν θα έδινα για ένα ηλιοβασίλεμα σαν αυτό μαζί σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου