ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ*

Ω Μοντιλιάνι, επιτέλους, Παναγιά
που να μην έχει καλυμμένα τα βυζιά

Εγώ 'μως βρίσκω πως δεν είμαι/ ούτε θεός ούτε σκυλί, μα έχω/ κάτι από την πλήξη του θεού-/ και κάτι απ' του σκυλιού τη θλίψη. • Όλα του Μηδενός μεταμορφώσεις είναι· μάγια./Φόρεσε δαχτυλίδι το Μηδέν, και, ξόρκισε, τη Μάγια. • κι άξαφνα/σώπασ'ο ψίθυρος των δέντρων, ένας άγγελος/ έφτασε/ κι έβγαλε το πυρρό πουλί απ' το στήθος του/ και το φύτεψε κ' είπε «εδώ/ να μείνεις/ να μαραίνεσαι και ν' ανθίζεις ώσπου να/ λησμονήσεις». • Ένας άγγελος/ χόρεψε χόρεψε κι έσβησε/ αφήνοντας αυτή τη στάχτη ανάμεσά μας μέσα μας παντού/ αυτή τη στάχτη. • Ακολούθησε όχι μόνο/ τα χνάρια του πνεύματος στο χαρτί/ μα και του λύκου τα πατήματα στο χιόνι. • Το φως χωρίζει τα πράγματα./ Το σκοτάδι ενώνει τα πράγματα./ Αυτή είναι η πρώτη παρουσία των πραγμάτων/ αυτός/ ο θάνατος. Όμως/ στη δεύτερη παρουσία τους/ τα πράγματα/ είναι/ το φως. • Εν αρχή ην ο Λόγος/ κι ούτε που ξέρω λόγος τι θα πει. • Άλφα ο Άντρας κ' η γυναίκα Ωμέγα·/ ώ η γυναίκα ῳ/ και οι καμπύλες της/ πύλες της αλφαβήτου./ Τάχα θα καταφέρω να ενώσω αυτά τα γράμματα σε Λόγο; • Πώς γίνοντ' όλα από μόνα τους στον έρωτα./ Έρχονται οι λέξεις από μόνες τους/ έρχονται οι λέξεις γύρω απ' τον πυρήνα τους/ σαν τους πλανήτες γύρω από τον Ήλιο. • Προσκυνώντας σε/ τρέμοντας/ θέλω/ μ' όλο μου το κορμί θέλω παντού να σε αγγίξω· θέλω/ σαν πληγωμένο αγρίμι να μουγγρίξω/ θέλω/ μέσα σου να χαθώ. • Ζώντας σε παραμύθια και θρησκείες, περνώντας/ μες από θρύλους, πολιτείες και λαούς/ άκουσα και για κείνο το γεφύρι που το πλάτος του δεν είναι πιο μεγάλο από την κόψη ξυραφιού./ Μόνο από κείνο το γεφύρι λένε θα μπορούσες να περάσεις προς το φως./ Κι όπως οι πιο σοφοί εξηγούν/ διαβαίνεις το γεφύρι εκείνο μόνο αν ο ίδιος είσαι φως. • Το δέρας ζώου ηλιακού· ο ίσκιος του/ είν' ένας δράκος που φοβίζει τους δειλούς./ Όμως σαν είσαι αργοναύτης δε φοβάσαι/ ξέρεις/ ότι η άλλη όψη των πραγμάτων/ είναι/ για να φρουρεί τα πράγματα απ' την/ ιδιοτέλεια των μωρών που ό,τι βρίσκουν το απομονώνουν και το κάνουνε θνητό. • Ένα βιβλίο έκλεψα από/ το βιβλιοπωλείο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ, στην Ερμού./ Διόλου δεν έχω τύψεις· όπως ξέρετε/ κι ο Προμηθέας κι ο Ερμής ήσανε κλέφτες. • Το σιδερένιο γένος είναι τώρα στην ακμή του./ Οι δολοφόνοι είν' απ' όλους σεβαστοί./ Κερνά ο διάβολος τη δίψα κι απ' τ' ασκί του/ πίνουνε προλετάριοι κι αστοί. • Όπου και να βρίσκεστε πάντα/ κρυφό ένα όπλο να κρατάτε πάνω σας γιατί/ η επανάσταση/ (σαν τη δευτέρα παρουσία) δεν ξέρετε/ πού θα σας βρει, γιατί/ η επανάσταση/ (σαν τη δευτέρα παρουσία) γίνεται/ κάθε στιγμή. • Η κόλαση των ποιητών είναι η ασχήμια/ γι' αυτό/ οι ποιητές/ χρειάζεται/ να οπλοφορούν. • Άλλοι κάνουν ποιήματα/ άλλοι δημόσιες σχέσεις. • Έχω χαρεί την ήσυχη βροχή/ κι έχω βαδίσει στων αγγέλων το γκρεμό· απ' τ' άγρια ρόδα μάζεψα σιωπή/ και φως απ' τα παιδιά κι απ' τον τρελό. • Τι θα μπορούσα βέβαια να γράψω αφού ο κόσμος/ είναι γραμμένος θαυμαστά πάνω στον κόσμο. • Μόνο ο ποιητής αναρωτιέται: "Μα πώς γίνεται/ ένα λουλούδι που 'πεσε στη γη να επιστρέφει/ και πάλι στο κλαδί;"/ Ω Αρακίντα, ρώτησε τους Έλληνες,/ (ιπτάμενο λουλούδι, πεταλούδα) και ψυχή. • Βρέθηκα τα μεσάνυχτα στην κάμαρη/ μπροστά σ' ένα μονόφυλλο μικρό/ παραθυράκι/ που το άνοιξα./ Σαν ιερό βιβλίο το άνοιξα/ και τη σελίδα διάβασα των άστρων. • Ο ουρανός είναι το σπήλαιο που κατοίκησα σ' αρχέγονους καιρούς·/ οι ζωγραφιές μου ακόμα πάνω του. • Κοιτάζω εδώ μες στον καθρέφτη. Ναι/ είμαι αυτός που είναι πίσω απ' τον καθρέφτη. • Ποτάμι η σιωπή/ κ' οι λέξεις μου/ πέτρες για να πατήσεις να περάσεις τη σιωπή. • Όταν από το σώμα έξω βγει/ το φως το πρώτο θ' αντικρύσει η ψυχή/ το καθαρότατο./ Μα αν το φως αυτό δεν το συνήθισε/ όσο βρισκόταν στην ανθρώπινη ζωή/ αποτραβιέται θαμπωμένη και ζητεί/ φως σκοτεινότερο. Και κατεβαίνει/ όλο και κατεβαίνει,/ αναζητώντας το οικείο φως, ώσπου συμβαίνει/ κυνηγημένη από τέρατα (φανταστικά πλην φοβερότατα)/ ν' αναζητεί μια μήτρα να χωθεί και να σωθεί. • Μέσα στο χέρι της το χέρι μου κρατεί/ και περπατάμε στην απέραντη τη γη./ Ποιον θα μπορούσε η γύμνια μας τάχατες να πειράξει/ όταν τη λάμψη μας ουδείς αντέχει να κοιτάξει; • «Βγάζεις λεφτά» μου λένε «από την ποίηση;»/ «Λεφτά;» τους απαντώ «λεφτά;/ Βγάζει λεφτά ποτέ ο εραστής;/ Λεφτά βγάζει μονάχα ο νταβατζής». • Πάντα ανάμεσ' απ' τα κύματα μιλάς/ και πίσω απ' άγρια βουνά με λησμονάς.

 

  

«Γράφω θα πει διαβάζω το βιβλίο του Κόσμου.

Όλα μου τα γραφτά δεν είναι παρά μόνο υπογραμμίσεις στο βιβλίο του Κόσμου·

όλα μου τα γραφτά δεν είναι παρά μόνο σημειώσεις, ζωγραφιές,

στα περιθώρια των σελίδων του.

Γράφω θα πει πως δείχνω στους ανθρώπους

πως προσπαθώ να μοιραστώ μαζί τους

την ομορφιά ή τη φρίκη που διαβάζω στο βιβλίο του Κόσμου.

Γιατί κανένας δεν αντέχει να διαβάζει μόνος το βιβλίο του Κόσμου.»

Έφεσος, Ναός της Άρτεμης, 1988 μ.Χ.

 
_____________

* Όλες οι ποιητικές συλλογές

 ΜΑΝΘΡΑΣΠΕΝΤΑ

Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΕΑ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΕΝΤΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΕΡΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕ ΜΑΧΑΝ

ΜΑΣΚΕΣ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΕ

ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΟ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

 κι ακόμη όλα τ' ανέκδοτα ποιήματα του Γιάννη Υφαντή σ' έναν τόμο.

Οι μεταμορφώσεις του Μηδενός· επειδή όλοι οι αριθμοί κι όλα τα γράμματα είναι μεταμορφώσεις αυτού του μαγικού σχήματος που λέγεται Μηδέν· επειδή όλα τα ποιήματα κι όλα τα όντα, είναι μεταμορφώσεις του Μηδενός (δηλαδή του Κανενός), όντας όψεις της Μάγια, της Μεγάλης Ψευδαίσθησης, μέσα στην οποία ζούμε, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι, «Κάτω απ' το εικόνισμα των άστρων», ανάμεσα στις «Μάσκες του Τίποτε».