I could live a little better with the myths and the lies,
When the darkness broke in, I just broke down and cried.
I could live a little in a wider line,
When the change is gone, when the urge is gone,
To lose control. When here we come.
ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΜΕΤΑ από πολύ καιρό μέσα στο κελί του. Το σώμα του είχε λειώσει από την ακαμψία. Το μόνο που μπορούσε πλέον να δει από αυτόν ήταν το μυαλό του και η καρδιά του. Παραδόξως, αυτά είχαν μείνει ανέπαφα. Στην καρδιά του είχαν δημιουργηθεί μικρά εξογκώματα που έμοιαζαν με δόντια λύκου. Αλλά εκείνη την έπιασε στα χέρια της, δίχως αυτά να τη δαγκώσουν. Τότε, γονάτισε και άρχισε να του τρώει το μυαλό. Κι όταν ολόκληρο το μυαλό του βρισκόταν μέσα της, με το ένα χέρι της άνοιξε μια σχισμή στον αυχένα της και τοποθέτησε εκεί με προσοχή την καρδιά του. Ήθελε να την προστατεύσει και ασφαλέστερο μέρος μέσα από τα πυκνά, μακριά της μαλλιά δεν μπορούσε να βρει.
Μετά από λίγο, η καρδιά του ξεκίνησε να χτυπά ξανά. Και δεν πέρασε πολλή ώρα μέχρι που οι καρδιές τους συγχρονίστηκαν. Έτσι, μπορεί η ζωή να τους είχε κρατήσει χωριστά· μα εκείνοι τελικά κατάφεραν να ενωθούν για πάντα. Εκεί που ούτε ο θάνατος δεν έχει εξουσία.
Γιατί η αιωνιότητα δεν είναι μια έννοια αφηρημένη. Είναι απλώς μια στιγμή ανάμεσα στο λεπτό, διαχωριστικό κενό –κάποιοι το ονομάζουν χάος– που διακρίνει τη ζωή από τον θάνατο, το φως από το σκοτάδι, την αγάπη από το μίσος· και το μαζί από το χωρίς.
Μ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου