Θανάσιμος παγετός

   
“Καί ἐξέβαλε τόν Ἀδάμ καί κατῴκισεν αὐτόν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καί ἔταξε τά Χερουβὶμ καί τήν φλογίνην ρομφαίαν τήν στρεφομένην φυλάσσειν τήν ὁδόν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.”

 

«ΓΕΝΕΣΙΣ», 3. 24

  

The End of Evangelion

  

ΤΗΝ ΟΓΔΟΗ ΗΜΕΡΑ, μετά αναπαύσεως, ολόκληρη η Γη είχε κατακλυσθεί από μια κοχλάζουσα θάλασσα με αίματα γαμημένων μήτρων ανακατεμένα με βρώμικα σπέρματα. Τότε, συνέβη κάτι που ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν είχε προβλέψει. Άρχισε να χιονίζει για σαράντα ημέρες και σαράντα νύχτες ακατάπαυστα, μέχρι που ένας θανάσιμος παγετός κάλυψε τον πλανήτη μαζί με ό,τι βρισκόταν πάνω του.

   

Τελευταίοι απομείναντες από το γένος των ανθρώπων ήταν όσοι είχαν εγκλωβιστεί εντός των τεσσάρων τειχών των σπιτιών τους. Μόνοι τους ή με παρέα, ωστόσο, η επόμενη μέρα τούς βρήκε όλους νεκρούς. Τους μεν από ακατάσχετους οργασμούς αυτοϊκανοποίησης, τους δε από πράξεις καννιβαλισμού αναμεταξύ τους.

 

Μ.Μ.