Ωρίων

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΚΥΝΗΓΟΣ Γίγαντας και βρέθηκα για πρώτη φορά πάνω στη Γη παλιά, πολύ παλιά, μικρό βρέφος ως δώρο από τους θεούς στο κατώφλι τής Βοιωτίας. Μπορούσα να βαδίζω πάνω στη θάλασσα κάποτε, χάρη στον πατέρα μου (ή δημιουργό) θεό Ποσειδώνα. Πρώτη μου γυναίκα ήταν η Σίδη· τόσο όμορφη και περήφανη! Απέκτησα μαζί της δυο κόρες: τη Μητιόχη και τη Μενίππη. Δεν πρόλαβα να τις χαρώ ωστόσο στη ζωή, καθώς θυσιάστηκαν γρήγορα ως εξιλαστήρια θύματα. Έτσι, μπορεί να τις έχασε η ζωή τις κέρδισε όμως ο θάνατος, όταν οι χθόνιοι θεοί, ο Άδης και η Περσεφόνη, τις ευσπλαχνίστηκαν και μεταμόρφωσαν τα πτώματά τους σε άστρα λαμπερά. Δύο ουράνιοι κομήτες είναι τώρα τα κορίτσια μου και τις έχω εδώ κοντά μου. Αλλά την πρώτη μου γυναίκα την έχω χάσει οριστικά. Έχει ριχτεί στον Τάρταρο από τη θεά Ήρα και μου λείπει. 

 

Τοπίο με τον τυφλό Ωρίωνα να αναζητά τον ήλιο.
Ζωγραφικός πίνακας του Nicolas Poussin (1658)

Για να απαλύνω λίγο τον πόνο ταξίδεψα μέχρι τη Χίο και ασχολήθηκα με το κυνήγι άγριων θηρίων που κατέστρεφαν το νησί τού βασιλιά Οινωπίωνα. Για αντάλλαγμα, εκείνος με τύφλωσε μεθυσμένο την ώρα που κοιμόμουν στην ακτή, κατηγορώντας με τάχα ότι προσπάθησα να βιάσω την κόρη του Μερόπη, ή Μεράδη, ούτε που θυμάμαι καλά-καλά το όνομά της! Ας είναι... Ύστερα με πέταξε στη θάλασσα και έκτοτε περιπλανιόμουν στο σκοτάδι, μέχρι που έκανα για οδηγό μου ένα παιδί (Κηδαλίων το όνομά του), το έβαλα πάνω στους ώμους μου και του ζήτησα να με οδηγήσει στον ήλιο που ανέτελλε. Το παιδί που κρύβουμε μέσα μας, ή κουβαλάμε πάνω στις πλάτες μας, γνωρίζει πάντοτε τον δρόμο για το φως. Ξαναβρήκα τελικά την όρασή μου! Τότε με ερωτεύτηκε η Αυγή κι εγώ εκείνη· και κάπως έτσι κλεφτήκαμε στη Δήλο και ζήσαμε έναν έρωτα πιο λαμπρό κι από την αυγή τής μέρας!
     

Η Άρτεμις πάνω από το πτώμα του Ωρίωνα πριν αυτό μεταφερθεί στον ουρανό. Ζωγραφικός πίνακας του Daniel Seiter (1685)

Μα το τέλος μου ήταν τραγκό και από θεά γυναίκα καμωμένο. Ο Απόλλων με την Άρτεμη κι ο Δίας με τη Γη συνωμότησαν εναντίον μου και πέθανα από δάγκωμα σκορπιού, σταλμένο από τη θεά τού κυνηγιού. Από φόβο ή από τιμωρία, από φθόνο ή από οργή· έχει καμία σημασία; Όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά με έβγαλαν από τη μέση. Και σα να μην έφτανε αυτό, ο σκορπιός μεταμορφώθηκε σε αστερισμό  για την υπηρεσία του αυτή προς την Άρτεμη. Έτσι κι εγώ βρίσκομαι στην αντίθετη πλευρά τής Ουράνιας Σφαίρας, καταδικασμένος να αποφεύγω αιώνια το φαρμακερό τσίμπημά του· και όλο αυτό επειδή έτσι το θέλει ένα θηλυκό που είναι κυνηγός. Γι' αυτό εσείς εκεί κάτω να με προσέχετε και να με μνημονεύετε καμιά φορά για να παίρνω δύναμη και να αντιστέκομαι στο κακό που με βρήκε. Σας αγαπώ και όσοι με σκέφτονται, αν ποτέ βρεθούν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση (από θηλυκό, κυνηγητό, ή άλλο δόλο), θα φροντίσω να κρατήσω μία θέση και γι'αυτούς εδώ πάνω· ιδανικό καταφύγιο!