Τι να λέμε τώρα...

    

Το να σταματήσω να μιλώ 

για όλα αυτά που νιώθω 

δε σηματοδοτεί ότι παύω να νιώθω·

μάλλον το αντίθετο.

Η αλήθεια και η ομορφιά που αντίκρισα,

από τη πρώτη στιγμή,

με ταραχή ηδονής

κατοικεί εντός.

Ρητή ή άρρητη

υπάρχει και αγαπά

ερήμην των σωμάτων

που στέκουν μοναχά.

*

ΑΓΑΠΩ ΚΑΘΕ ΣΠΙΘΑΜΗ αυτού του κορμιού

καθώς δονεί, και δονείται από, τη γη.

ΑΓΑΠΩ ΚΑΘΕ ΑΝΑΠΝΟΗ αυτής της ψυχής

καθώς εκτοξεύεται στον αιθέρα.

ΑΓΑΠΩ ΚΑΘΕ ΙΔΕΑ αυτού του νου

καθώς ίπταται στο σύμπαν.

*

Μετά από όλα αυτά πώς γίνεται να ξεχάσω;

Και να θέλω δε μπορώ.

Μπορώ όμως να σταματήσω να μιλώ.

Ο κύκλος έκλεισε.

Η συναυλία τελείωσε.

Το ταξίδι σταμάτησε.

Τίποτα δεν έμεινε.

Τι να λέμε τώρα...

Μ.Μ.

    

   

ΥΓ. 
   

Τι να λέμε τώρα... 

 

Όπως και να ήρθαν τα πράγματα, 

όσες φορές και να ολοκλήρωνα μέσα σου 

ποτέ δε θα τελείωνα.

Και το ξέρεις.