Μετά το τελευταίο σταθμό

Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον,

είμαστε κιόλας νεκροί...*

Και μόνο στη σκέψη, στην ιδέα, ότι μπορώ να κάνω ένα ακόμη βήμα μετά τον έρωτα που νιώθω για σένα θα προτιμούσα μάλλον να πεθάνω.

Και αν μου ζητάς να μείνουμε φίλοι, τότε ίσως θα μπορούσα να κάνω κάτι και για αυτό.

Μόνο και μόνο

για να υπάρχω

και να ξέρω

να βλέπω

να νιώθω ότι,

τουλάχιστον,

εσύ ζεις.

Δε ξέρω πού. Δε ξέρω πώς. 

Κάπως και κάπου.

Πιο μακριά. Ή κοντά σου.

Δίχως ζωή. –

Ζωή και ύπαρξη...

Πώς συμβιβάζονται, τάχα, αυτά τα δυο;

Με θάνατο.

Και πώς περπατιέται ο θάνατος,

μετά το τελευταίο σταθμό;

Με αγάπη.
 

Μ.Μ.

 

Abandoned Beach in the United Kingdom / Day Of The Dead

_____________

* Τάσος Λειβαδίτης, «Συγχώρα με, αγάπη μου»