Στου δάσους την καρδιά

1.  Στα βρώμικα κολλώδη πατώματα τής αβύσσου

2.  Δεν υπήρχε πουθενά

3.  Στη σκέψη της και μόνο

4.  Aναδυόμενος από το όνειρο στο κύμα

* * *

  

οὐ γάρ οἱ τῇδ᾽ αἶσα φίλων ἀπονόσφιν ὀλέσθαι,
ἀλλ᾽ ἔτι οἱ μοῖρ᾽ ἐστὶ φίλους τ᾽ ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι
οἶκον ἐς ὑψόροφον καὶ ἑὴν ἐς πατρίδα γαῖαν. 

5.

Το σώμα τού Οδυσσέα ξεβράστηκε στην ακροθαλασσιά. Στο μέρος τής καρδιάς ήταν εμφανές το σημάδι. Η Λευκοθέα θέλησε να τον εκδικηθεί για το ξεριζωμό τού μαντηλιού. Και το έπραξε. Μαζί με αυτό τού ξερίζωσε τη καρδιά.

Εκεί που κείτονταν, όμως, δεν ήταν μόνος. Βρισκόταν δίπλα του ένα μικρό κορίτσι. Το όνομα αυτής: Ελευθερία; Ειρήνη; Ελπίδα; Κανένας δε το ξέρει. Μπορεί και τα τρία ονόματα μαζί. Το κορίτσι κρατούσε στα χέρια του μια ζεστή παλλόμενη καρδιά.

 
Ήταν η καρδιά τής λατρευτής νεράιδας. Ματωμένη, γυμνή κι από διαμάντι καμωμένη. Η Ελευθερία - Ειρήνη - Ελπίδα ήταν η κόρη τής νεράιδας. Ήταν η κόρη τού Οδυσσέα. Ήταν ο καρπός τού έρωτά τους.

Το ταξίδι, βλέπετε, είχε το τίμημά του. Γιατί μέσω αυτού η μοίρα μπορεί να άλλαξε κι ο Οδυσσέας να επέστρεψε σε εκείνο το υπέροχο νησί που λεγόταν Ωγυγία. Η Καλυψώ, ωστόσο, από τη στενοχώρια της άντεξε μόνο μέχρι να γεννηθεί η Κόρη κι ύστερα ξεψύχησε. Αυτή ήταν η θυσία.

 
Τη Κόρη την ανέθρεψαν τα ζωντανά και τα πετούμενα τού νησιού μέχρι να μεγαλώσει και να αποκτήσει νου και γνώση. Γιατί τα συναισθήματα ζούσαν ήδη μέσα της προτού αντικρίσει τη χαρά τού ήλιου και τη θλίψη τής βροχής. Τόσο αθάνατα ήταν τα συναισθήματά της.

 
Η Κόρη απόθεσε τη καρδιά τής νεράιδας στη τρύπα τού άψυχου σώματος τού Οδυσσέα. Εκείνος απόκτησε πνοή ξαφνικά και ξύπνησε! Κι η Κόρη τον οδήγησε, πιάνοντάς τον σφιχτά από το χέρι, στου δάσους την καρδιά. Βαθιά στη κουφωτή σπηλιά.

 
Στη διαδρομή συνάντησαν λύγκες και λύκους. Στα δέντρα λαλούσαν σπουργίτια και κοτσύφια το ερωτικό, μα συνάμα θλιβερό, τραγούδι τους κι από τον ουρανό έβρεχε ήλιους σαν δάκρυα καυτά.

 
Ο αέρας φυσούσε δυνατά και έμπαινε, σχεδόν ψιθυριστά, στα αυτιά τού Οδυσσέα. Σαν ένα γλυκόπικρο τραγούδι που του θύμιζε το μουσικό σκοπό τής λατρευτής νεράιδας:

 
«Συνάντησέ με στο νησί, αλάργα εκεί στο πέλαγο,
μέσα στη βαθιά σπηλιά, στο δροσολουσμένο δάσος»...

Μ.Μ.

* * *

Τα υπόλοιπα είναι σιωπή.

Δηλαδή μουσική.
Δηλαδή Θεός.

Ευχαριστώ.

 

~ Σταύρος Σταυρόπουλος

     

_____________

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ - ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1]  Ο νόστος του έρωτα γεννά την ανάγκη του. (Μαρία Χρονιάρη): Από το βιβλίο της "Εκεί που αλλάζω ζωές", εκδ. Απόπειρα 2010.

[2]  Αρχαιοελληνικά αποσπάσματα (κατά σειρά παράθεσης): Ομήρου "Οδύσσεια", ραψ. ε', στ. 118-120, 206-210, 63-67, 70-74, 113-115. Βλ. http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/OMHROS%20ODYSSEIA/Odysseia%20arxaio/05.htm

[3]  βαθιά σπηλιά,  δροσολουσμένο δάσος,  λατρευτή νεράιδα,  καθόντανε [...] ακροθαλάσσι,  όπως [...] κύμα,  γιατί [...] Καλυψώ,  σεβαστή,  κουφωτή σπηλιά: http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/OMHROS%20ODYSSEIA/Odysseia%20Sid/05.3.htm

[4]  Τ’ όνειρο μου [...] θα χαθούμε μες...: Ναπολέων Λαπαθιώτης, Αποχαιρετισμοί στη μουσική

[5]  Η μοίρα μπορεί να αλλαχτεί. Αλλά πρέπει να έχεις τη θέληση να την αλλάξεις, ακόμα κι αν απαιτεί θυσίες. (Fringe)

[6]  Σταύρος Σταυρόπουλος: http://sstavropoulos.blogspot.gr/2011/10/blog-post_14.html