ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΚΑΤΕΦΘΑΣΑΝ, ενστικτωδώς, μετά από λίγο οι κυνηγο-Νεράιδες και τα κυνηγο-Ξωτικά, με αίματα και πίσσα στα γυμνά τους μέλη από την εξόντωση των μαύρων πουλιών. Φέρονταν τελείως αλλοπρόσαλλα, τόσο που έβγαζαν άναρθρες κραυγές και χαϊδεύονταν αισχρά μεταξύ τους. Έμοιαζαν τώρα πια με Νηπενθή Σαρκοφάγα.
Δίχως συναισθήματα, τρυφερότητα και σύνεση.
Υ.Γ. Άραγε, ακριβώς έναν ολόκληρο χρόνο μετά, νιώθεις καθόλου; Εσύ μονάχα ξέρεις... Γιατί δεν υπάρχει "δε ξέρω τι θέλω", παρά μόνο "θέλω" ή "δε θέλω"· κι εσύ μάλλον, μέσα σου, δε θέλησες εξ αρχής. Και, αλήθεια, πώς τελειώνει μια ιστορία που δεν άρχισε ποτέ;
[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου