“ετούτα ρίζωσαν μες στο μυαλό και δεν αλλάζουν/ ετούτα φύτεψαν εικόνες ίδιες με τα δέντρα εκείνα/ που ρίχνουν τα κλωνάρια τους μες στα παρθένα δάση/ κι αυτά καρφώνονται στο χώμα και ξαναφυτρώνουν∙/ ρίχνουν κλωνάρια και ξαναφυτρώνουν δρασκελώντας/ λεύγες και λεύγες∙/ ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων το μυαλό μας.”
Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016
Οι φίλοι μου
Για κάθε αναπάντητη, που ισούται με προσβολή, πρόσκληση για συνάντηση μια μακροχρόνια φιλία αυτοκτονεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου