Σε κοίταξα στα μάτια και γέλασα…
“Εννοείται”, αποκρίθηκα.
Με φίλησες, καβάλησες το ποδήλατο και χάθηκες μες στα στενά του Γκύζη…
Έμεινα
γελαστή και γελασμένη… Νόμιζα ότι η εξέλιξη των πραγμάτων ήταν στα
χέρια μου… Είχα ξεχάσει όμως ότι οι άνθρωποι λένε ψέματα… Πίστευα ότι
ήσουν διαφορετικός…
Γαμώ την ειμαρμένη μου… Γαμώ…
Μια ζωή μαλάκας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου