Η ΠΙΟ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ έκφραση έρωτα, ή αγάπης, προς τον άλλον –ακόμη και αυτή!– κρύβει βαθιά στη ρίζα της, πολύ βαθιά, την ανάγκη τού ατόμου, του ΕΓΩ του ατόμου, για αυτο-επιβεβαίωση. Ερωτευόμαστε για να γίνουμε ερωτεύσιμοι, όπως αγαπάμε για να αγαπηθούμε.
ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ εσωτερικό, εγωιστικό, υπαρξιακό μηχανισμό, που είναι αρρώστεια, παύει να σε ελκύει ο έρωτας του άλλου, ή παύεις να είσαι η αγάπη τού άλλου, ακριβώς τη στιγμή εκείνη που το ΕΓΩ παύει να θέλει, ή μπορεί, να αυτο-επιβεβαιώνεται. Με άλλα λόγια, παθαίνει κορεσμό, κοινώς ξενέρωμα!
M.M.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου